Η αφορμή, αυτή τη φορά, για τη λέξη που έγινε επαναστατική λατρεία δεν είναι ο Βαρουφάκης αλλά οι… γατοτροφές. Που η φίλη μου ήθελε να πάρει για τον ηλικιωμένο γατούλη της από την Αθήνα, καθώς αμφέβαλλε αν θα τις έβρισκε στο νησί των διακοπών της. Κάποιοι όμως είχαν χακάρει τους λογαριασμούς της εταιρείας εισαγωγής και ο υπάλληλος του pet shop δεν μπορούσε να ελέγξει αν υπάρχει στοκ στην αποθήκη. Τελικά δεν βρήκε λύση, αλλά βρήκε τη λέξη που φώτισε την αιτία της δυσλειτουργίας. «Plan B! Επρεπε να έχουν plan B. Πού πας σήμερα χωρίς plan B;». Ούτε σε pet shop. Οπως δεν τρως σε ταβέρνα χωρίς προαπαιτούμενα. «Από προαπαιτούμενα τι να φέρω;» μας ρώτησε ο σερβιτόρος εννοώντας τα ορεκτικά. Και είναι κι εκείνο το ζευγάρι της διπλανής ξαπλώστρας που ήθελε να κάνει αξιολόγηση στη σχέση του, ενώ σε κατάστημα καλλυντικών μού πρότειναν ένα λάδι για τα μαλλιά ως αντίμετρο στην ταλαιπωρία που θα υποστούν το καλοκαίρι.
Η πολιτική επικαιρότητα έχει βάλει στο καθημερινό μας λεξιλόγιο λέξεις βαρύγδουπες, πολυσύλλαβες που σου έρχονται στο στόμα κατευθείαν, λες, από επίσημο έγγραφο. Ή από τα παράθυρα πολιτικών εκπομπών. Και τις χρησιμοποιούμε άκριτα θεωρώντας ότι όσο πιο περισπούδαστη η λέξη τόσο πιο περισπούδαστη και η ιδέα. Και έτσι ευτελίζουμε και τη γλώσσα αλλά και την πολιτική. Γιατί η λέξη θέλει το φυσικό της περιβάλλον για να «αναπνεύσει» και να σου περιγράψει στιγμιαία τα νόημα που κουβαλά. Με την ευκαιρία, ξέχασα να ρωτήσω μια φίλη μου, τελικά βρήκε οδικό χάρτη για να βγει από την κρίση στον γάμο της;
