Τζόγος

Φαίνεται πως σε αυτή την κυβέρνηση έχει δοθεί κάτι σαν σύνθημα: βάλτε τα με τους δικαστές! Υπουργοί, υφυπουργοί, γραμματείς και λοιποί αξιωματούχοι καταλογίζουν στους λειτουργούς της Δικαιοσύνης όλα τα δεινά, πιστοί, καθώς φαίνεται, στη ρήση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και καθηγητή Κώστα Δουζίνα ότι «η μορφή και το περιεχόμενο κράτους και δικαίου βρίσκονται απέναντι στην Αριστερά». Κι όσο πλησιάζει η εκατοστή επέτειος της κατάληψης των Χειμερινών Ανακτόρων τόσο τα πράγματα θα χειροτερεύουν.

Είναι αλήθεια όμως ότι ο Ανδρέας Νεφελούδης το παράκανε. «Ηταν 15 μήνες απλήρωτη. Ακούει κανείς εισαγγελέας;» έγραψε χθες στο facebook σχετικά με την αυτοκτονία μιας 42χρονης εργαζόμενης από τα Γιαννιτσά. Μέσα στον αριστερό και αντιδικαστικό του οίστρο, φαίνεται να ξέχασε ότι ο ίδιος δεν είναι ένας απλός πολίτης. Ούτε ένας συνδικαλιστής που αγωνίζεται για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Είναι, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εργασίας…

Αυτή η θέση δεν του χαρίζει προφανώς την προβολή που έχει ανάγκη. Και κινδυνεύει μετά τις εκλογές να βρεθεί πάλι να συμβουλεύει κανέναν δήμο. Αναζητεί έτσι κατά καιρούς δημοσιότητα με δηλώσεις σαν κι εκείνη του Ιουνίου του 2016, όταν κατηγόρησε τους οπαδούς του κινήματος Παραιτηθείτε ότι «αν τους μισούς από αυτούς τους γυρίσει κανείς ανάποδα, θα πεταχτεί από τις τσέπες τους το μισό χρέος της χώρας». Και τους συνέστησε να δώσουν «προσοχή στα καλσόν».

Τότε δεν ήταν ακόμη σε φόρμες ο Πολάκης. Σήμερα που ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγαλύτερος, όσοι αδυνατούν να επιδείξουν κάποιο, οποιοδήποτε, έργο συνωστίζονται για το ποιος θα κάνει την πιο εξωφρενική δήλωση. Και μέσα στη σύγχυση ξεχνούν την ιδιότητά τους, την αποστολή τους, ξεχνούν όμως πάνω απ’ όλα το παρελθόν τους.

Λίγους μήνες μετά τη συμμετοχή του στο «μοιραίο εγχείρημα της συγκρότησης της ΔΗΜΑΡ», όπως λέει στο βιογραφικό του, ο Νεφελούδης κατήγγελλε την ιδεολογία του τραμπουκισμού που χαρακτήριζε τον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ και κατηγορούσε τα στελέχη του ότι αντί για διάλογο χρησιμοποιούσαν ξυλοδαρμούς και σεξουαλικούς βαρβαρισμούς, τζογάροντας υποκριτικά πάνω στον λαϊκό θυμό. Αυτό δεν τον εμπόδισε να περάσει στη συνέχεια στην άλλη όχθη και να τζογάρει με τη σειρά του στον ίδιο λαϊκό θυμό, κατηγορώντας για παράδειγμα τους «αδέκαστους» για πράγματα που θα έπρεπε να έχει αντιμετωπίσει ο ίδιος.

Μόνο που για να τζογάρεις πρέπει να ξέρεις και να παίζεις. Και ο Νεφελούδης δεν έχει να παρουσιάσει εδώ μεγάλες επιτυχίες. Πάρτε την περίπτωση του ΔΟΛ, τον οποίο η κυβέρνησή του ήθελε ή να κλείσει ή να ελέγξει. Τον Δεκέμβριο, ο γενικός γραμματέας μίλησε για το «χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου». Τον Ιανουάριο ανακοίνωσε την τοποθέτηση του Μουλόπουλου ώστε «να σωθούν οι εργαζόμενοι». Και τώρα που όλα τα σχέδια απέτυχαν, υπόσχεται στους ίδιους αυτούς εργαζόμενους να αξιοποιήσει τα νομικά εργαλεία του υπουργείου για να τους προστατεύσει.