Δεν είμαι νέος δρομέας, αλλά δεν έχω και ιδιαίτερα μεγάλη εμπειρία. Τρέχω περίπου τέσσερα χρόνια. Ωστόσο, η επαφή μου με τα δρομικά αγωνίσματα είχε αρχίσει από πολύ νωρίς. Ως παιδί και ως έφηβος έτρεχα στίβο στα 800 και 1.500 μέτρα, με διακρίσεις που έφταναν μέχρι τους Πανελλήνιους Αγώνες.
Ο Μαραθώνιος ήταν περισσότερο εσωτερική ανάγκη. Μια λύση που βρήκα στην απεγνωσμένη αναζήτησή μου για εσωτερική ισορροπία. Το άγχος της δουλειάς, η καθημερινή ταλαιπωρία και άλλοι παράγοντες μου είχαν προκαλέσει αϋπνίες. Για να χαλαρώσω έπρεπε οπωσδήποτε κάθε βράδυ να πιω ένα ποτηράκι ουίσκι. Κάτι που εύκολα γίνεται δύο κ.λπ. Ετσι, αποφάσισα να ασχοληθώ με τον αθλητισμό. Το αποτέλεσμα ήταν άμεσο. Βελτιώθηκε η ποιότητα ζωής μου. Και σε ψυχολογικό, αλλά και σε επίπεδο ενέργειας, δυνάμεων, υπομονής, ακόμη και διαχείρισης καθημερινών καταστάσεων κ.λπ.
Εκανα ελεύθερο τρέξιμο, αλλά έπρεπε να μπω σε πρόγραμμα και να οργανωθώ. Σε 15 εβδομάδες σχεδίασα με χαρτί και μολύβι ένα πρόγραμμα και τα κατάφερα. Τον πρώτο αγώνα μεγάλου δρόμου τον ολοκλήρωσα σε τέσσερις ώρες. Ηταν ο Μέγας Αλέξανδρος το 2013, στην πόλη μου, τη Θεσσαλονίκη.
Τον Μαραθώνιο του Σινικού Τείχους στην Κίνα την ανακάλυψα από ένα site δρομέων. Είδα φωτογραφίες που με εντυπωσίασαν, αλλά οικονομικά ήταν λίγο δυσπρόσιτο. Αρχισα να το σκέφτομαι και σιγά σιγά μετατράπηκε σε όνειρο. Τότε ζήτησα οικονομική βοήθεια από την Bayer Hellas, μια εταιρεία με την οποία συνεργάζομαι επαγγελματικά και είχα κάποιες επαφές, αλλά δεν ήταν κάτι που αφορούσε άμεσα το αντικείμενό της. Το είδαν πολύ ζεστά από την πρώτη στιγμή και μου ενέκριναν μια χορηγία που κάλυπτε τα μεταφορικά έξοδα, τη διαμονή και τη συμμετοχή μου στον αγώνα.
Οταν βρέθηκα στο Πεκίνο, είδα μια εικόνα τελείως διαφορετική από αυτήν που φανταζόμουν. Ενα χάος αλλά με οργάνωση, και ως τουρίστας αισθανόμουν απόλυτα ασφαλής. Το event είχε διοργανωθεί από μια δανέζικη εταιρεία, η οποία μας μετέφερε από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο, από εκεί στο σημείο εκκίνησης του αγώνα κ.λπ.
Ο Μαραθώνιος ξεκινούσε από μια πλατεία με ειδική σηματοδότηση. Οι εθελοντές βρίσκονταν παντού. Δεν ήταν όλη η διαδρομή πάνω στο Σινικό Τείχος.
Βγαίναμε και περνούσαμε μέσα από κάποιους οικισμούς. Οι εικόνες εναλλάσσονταν και κάθε πλάνο ήταν διαφορετικό! Δεν ήταν όμως τόσο ωραίο όσο ακούγεται. Στα 42 χιλιόμετρα υπήρξαν και μεγάλες δυσκολίες. Η θερμοκρασία έφτανε στους 34 βαθμούς Κελσίου και η διαδρομή έχει 5.164 σκαλοπάτια! Ημουν άυπνος διότι δεν είχα καταφέρει να συνέλθω από το τζετ λαγκ. Το event άρχιζε στις 8.00 πμ , οπότε ξεκινήσαμε 3.30 πμ από το ξενοδοχείο. Επιπλέον, έκανα κάποια λάθη τακτικής, όπως το να μην κρατήσω δυνάμεις και νά έχω καταβάλει ήδη υπερβολική προσπάθεια από τα μισά του αγώνα. Ο χρόνος μου ήταν 5 ώρες και 16 λεπτά. Παρόλα αυτά ήμουν 63ος από τους 815 που τερμάτισαν.
Τις ώρες που έτρεχα σκεφτόμουν ότι δεν θα ξανατρέξω στη ζωή μου. Τώρα που ξέρω τι γίνεται, θα ήθελα πάρα πολύ να συμμετάσχω ξανά και είμαι χαρούμενος και περήφανος που κατάφερα να πάρω μέρος σε έναν παγκόσμιο θεσμό του αθλήματος, εκπροσωπώντας την Ελλάδα με επιτυχία. Επόμενος στόχος μου η Βοστώνη!
Αναζήτηση
