Ξεχάστε τους αριστερόστροφους εγκεφάλους, τις λαϊκίστικες κορόνες και τα ηθικά οδοφράγματα. Είναι πλέον φανερό πως ο μακιαβελισμός αποτελεί την κυρίαρχη πολιτική θεωρία στη φαρέτρα των κυβερνώντων.
Δικαιολογημένα όσο εξακολουθεί να υπάρχει κόσμος που θέλει να εξαπατηθεί. Οσο υπάρχουν αφελείς έτοιμοι να μετατραπούν σε Ιφιγένειες στον βωμό του πολιτικού αμοραλισμού.
Οι κολοσσοί του ναρκισσισμού τα κατάφεραν θαυμάσια.
Ξεγλίστρησαν από τη γωνία που είχαν στριμωχτεί με μία μόνο κίνηση. Εναν διορισμό. Η αφέλεια δεν συμμετέχει στο παιχνίδι. Οπως και η ερώτηση για τη γυναίκα του Καίσαρα.
Πρέπει να παραδεχτούμε πως ο «Αλέξης Μουρίνιο» κατέχει την τέχνη του αποπροσανατολισμού που του επιτρέπει τη χειραγώγηση των μαζών και την αλλαγή θεματολογίας στον Τύπο.
Ξέρει πως το καλύτερο που μπορεί να κάνει ύστερα από έναν καβγά με τον καλύτερο παίκτη του ή από μια βαριά ήττα από τον «αιώνιο εχθρό» είναι να επιτεθεί στον φουκαρά τον Αρσέν Βενγκέρ. Πετάει στον αέρα τον χαρακτηρισμό «ηδονοβλεψίας» και ανάβουν τα βεγγαλικά.
Οι ανωνυμογραφούντες σιλεντιάριοι παίρνουν στη συνέχεια τη σκυτάλη της απόξεσης σβήνοντας κάθε ίχνος παραπλάνησης.
Από τα πρώτα χρόνια της καριέρας του, ο «Αλέξης Μουρίνιο» συνοδευόταν από εξαπτέρυγα που έκαναν τη βρώμικη δουλειά γι’ αυτόν. Προτιμά τους πιο μπρουτάλ, αυτούς που δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να σπάσουν το πόδι του Μέσι ή να εκτραχηλιστούν με τους θεσμούς.
Ο «Αλέξης Μουρίνιο» έφτασε ψηλά. Με την οίησή του, με το ταλέντο του, με τους συνεργάτες του.
Είναι αλήθεια πως οι αντικραδασμικοί μηχανισμοί του αποδείχτηκαν ισχυρότεροι από εκείνους των προκατόχων του.
Ισως γιατί το μικρόβιο της ηττοπάθειας είχε προφτάσει να μολύνει μεγάλο μέρος του πληθυσμού προκαλώντας την αφασία του.
Την 1η Νοεμβρίου 1920 η Ενωμένη Αντιπολίτευση κέρδισε τις εθνικές εκλογές έχοντας παραπλανήσει τον λαό με την υπόσχεση της επιστροφής των στρατευμάτων από τη Μικρά Ασία.
Τη συνέχεια της Ιστορίας (ας ελπίσουμε πως) την ξέρουμε όλοι.
Τελευταία Νέα