«Η σημερινή μέρα δεν είναι παρά μια μέρα ντροπής, μια μαύρη σελίδα στην ιστορία μας, μια μέρα προδοσίας από τη στρατιωτική χούντα των Αθηνών, που χωρίς αμφιβολία άφησε μέχρι σήμερα τα σημάδια της μέσα από τη διαίρεση της πατρίδας μας» τόνισε το Σάββατοο κύπριος Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης, μετά το τρισάγιο για τους πεσόντες κατά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974.
Οπως είπε, «αυτό που διδάσκει η ιστορία είναι μέσα από την ενότητα να δώσουμε τους αγώνες που επιβάλλεται με ομόνοια, με σύμπνοια με κοινό στόχο την απαλλαγή της πατρίδας μας από τα κατοχικά στρατεύματα, την επανένωση και την ειρηνική συμβίωση με τους συμπατριώτες μας Τουρκοκυπρίους».
Το Σάββατο συμπληρώθηκαν 43 χρόνια από την αποφράδα ημέρα της 15ης Ιουλίου 1974, όταν η χούντα των Αθηνών και οι συνεργάτες της στην Κύπρο προχώρησαν στο προδοτικό πραξικόπημα εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας και του τότε Προέδρου της, Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’. Πέντε μέρες αργότερα, το πραξικόπημα έδωσε το πρόσχημα για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και έδωσε την αφορμή για τη στρατιωτική κατοχή του βορείου τμήματος της Κύπρουμέχρι σήμερα.
Στις 8 και 20 το πρωί, ώρα εκδήλωσης του πραξικοπήματος, ήχησαν οι σειρήνες. Στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη Λευκωσία τελέστηκε το μνημόσυνο των πεσόντων, χοροστατούντος του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου.
Ο Πρόεδρος του Κινήματος Σοσιαλδημοκρατών ΕΔΕΚ Μαρίνος Σιζόπουλος, στην επιμνημόσυνη ομιλία του, είπε πως, «στόχος δεν είναι η ανάξεση πληγών, η διαίρεση του λαού και ο διχασμός, τις συνέπειες του οποίου η πατρίδα μας εξακολουθεί να υφίσταται. Μόνο η ιστορική αυτογνωσία μπορεί να διορθώσει την πορεία μας, να ανατροφοδοτήσει τους στόχους μας και να μας οδηγήσει στην επιδιωκόμενη δίκαιη, λειτουργική και βιώσιμη λύση.
Όπως πρόσθεσε, «εμείς πιστοί και ταπεινοί προσκυνητές βρισκόμαστε για 43η χρονιά για να μνημονεύσουμε αυτούς που όρθωσαν το ανάστημά τους ενάντια στις κάθε λογής συνωμοσίες, που υπερασπίσθηκαν τη δημοκρατική νομιμότητα και την ελευθερία της πατρώας γης, που σημάδεψαν ανεξίτηλα την εποχή τους και ο θάνατός τους, πέραν από το βαρύ πένθος που προκάλεσε, αποτελεί παρακαταθήκη για μελλοντική αξιοποίηση».
Ο κ. Σιζόπουλος επεσήμανε πως «η 15η και η 20η Ιουλίου 1974 ήταν οι δύο φάσεις του ίδιου εγκληματικού σχεδίου το οποίο είχε εκκολαφθεί από τους ΝΑΤΟικούς κύκλους και υλοποιήθηκε με τη συνεργασία Ελλήνων πολιτικών και στρατιωτικών και τη συνδρομή Κυπρίων συνοδοιπόρων».
Οπως κάθε χρόνο, τελέστηκε και τρισάγιο υπέρ ανάπαυσης των ψυχών των ψυχών των καταδρομέων που μετείχαν στο πραξικόπημα και σκοτώθηκαν στο Προεδρικό Μέγαρο κατά την επίθεση για εντοπισμό και δολοφονία του Μακαρίου.
