Ένα αγόρι από τις ΗΠΑ που έγραψε ιστορία πριν από δύο χρόνια όταν υποβλήθηκε στην πρώτη διπλή μεταμόσχευση χεριών, μπορεί πλέον να παίζει μπέιζμπολ, να τρώει μόνος του και να γράφει.
Στην πρώτη δημοσίευσή τους σε ιατρική επιθεώρηση για την εξέλιξή του, οι γιατροί του χαρακτηρίζουν τη μεταμόσχευση «επιτυχημένη» και αναφέρουν ακόμα ότι μπορεί να ντύνεται μόνος του και να χρησιμοποιεί χωρίς βοήθεια την τουαλέτα, ενώ αποκτά ολοένα περισσότερο την αίσθηση των νέων χεριών.
Παρόλο, δε, που τα χέρια του είναι ξένα, ο εγκέφαλός του τα έχει αποδεχθεί ως δικά του, σύμφωνα με ιατρικές εξετάσεις που του έχουν κάνει.
Ο μικρούλης Ζάιον Χάρβεϋ από τη Βαλτιμόρη είχε χάσει τις άκρες χείρες του το 2010, εξαιτίας σηψαιμίας. Στην διπλή μεταμόσχευση χεριών υποβλήθηκε στις αρχές Ιουλίου 2015, σε ηλικία 8 ετών. Η μεταμόσχευση είχε διαρκέσει πάνω από 10 ώρες και είχε πραγματοποιηθεί από τέσσερις χειρουργικές ομάδες, στις οποίες συμμετείχαν συνολικώς 40 γιατροί, νοσηλευτές και λοιπό προσωπικό.
Όπως γράφουν οι γιατροί του στην επιθεώρηση The Lancet Child and Adolescent Health, μέσα σε οκτώ μήνες από την εγχείρηση ο Ζάιον χρησιμοποιούσε ψαλίδια και μολύβια για να ζωγραφίζει και να κάνει χειροτεχνίες, ενώ στον ένα χρόνο κρατούσε γερά με τα δύο χέρια ένα μπαστούνι του μπέιζμπολ.
«Ο Ζάιον εξακολουθεί να κάνει σημαντική πρόοδο», δήλωσε στο BBC η δρ Σάντρα Άμαραλ, επικεφαλής της ιατρικής ομάδας στο Νοσοκομείο Παίδων της Φιλαδέλφεια που έχει αναλάβει να παρακολουθεί την αποκατάστασή του.
«Μπορεί πια να γράφει το όνομά του αρκετά καθαρά και να χειρίζεται το μπαστούνι του μπέιζμπολ με πολύ καλύτερο συγχρονισμό, ενώ η αίσθηση των χεριών του βελτιώνεται συνεχώς. Έτσι, μπορεί πια να αγγίζει το μάγουλο της μητέρας του και να το νιώθει».
Η δρ Άμαραλ είπε επίσης ότι υπάρχουν ενδείξεις πως ο εγκέφαλός του αναδιοργανώθηκε, ώστε να λαμβάνει και τα μηνύματα από τα νέα χέρια.
Ο ίδιος ο Ζάιον, είχε δηλώσει πέρυσι για την κατάστασή του: «Το μοναδικό πράγμα που είναι διαφορετικό είναι ότι αντί να μην έχω χέρια, έχω δύο. Παραμένω το ίδιο παιδί που όλοι ήξεραν, την εποχή που δεν είχα χέρια. Η διαφορά είναι ότι έλειπε ένα κομμάτι απ’ τη ζωή μου, αλλά τώρα είναι πια ολοκληρωμένη».
«Ο Ζάιον είναι ο πιο γενναίος άνθρωπος που έχω δει στη ζωή μου», είπε από την πλευρά του στον βρετανικό Guardian, ο δρ Σκοτ Λιβάιν, επικεφαλής της χειρουργικής ομάδας που έκανε την μεταμόσχευση.
«Ουδέποτε έχει κλάψει, ουδέποτε έχει αρνηθεί να κάνει τις θεραπείες του. Έχει τέτοιο κουράγιο και αποφασιστικότητα, που αποτελεί παράδειγμα για όλους μας».
Τα δύο τελευταία χρόνια ήταν πολύ απαιτητικά για τον 10χρονο σήμερα ασθενή, ο οποίος έχει υποβληθεί σε αναρίθμητες φυσιοθεραπείες και εργοθεραπείες, καθώς και σε συμβουλευτική, για να μάθει να χειρίζεται τα νέα χέρια του και να υποστηριχθεί ψυχολογικά.
Επιπλέον, «από τότε που χειρουργήθηκε πέρασε οκτώ κρίσεις απόρριψης των χεριών, συμπεριλαμβανομένων δύο σοβαρών επεισοδίων κατά τον 4ο και 7ο μήνα μετά την εγχείρηση», σημειώνουν οι γιατροί στο άρθρο τους.
Και συνεχίζουν: «Όλες οι κρίσεις αντιμετωπίστηκαν με ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, δίχως να επηρεαστεί η λειτουργικότητα των χεριών του παιδιού».
Ο Ζάιον εξακολουθεί να παίρνει τέσσερα διαφορετικά ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, αν και οι γιατροί ελπίζουν ότι μελλοντικά θα μπορέσουν να μειώσουν τις δόσεις τους.
Περισσότεροι από 100 άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν κάνει μεταμόσχευση άκρας χείρας ή ολόκληρου χεριού από το 1998, όταν έγινε η πρώτη επιτυχημένη προσπάθεια σε ενήλικα.
