Ο ανθός της άγνοιας είναι η λανθασμένη αντίληψη της πραγματικότητας.
Ηταν τέτοιες μέρες του 2011 όταν ο Γιώργος Παπανδρέου υποδεχόταν στο Μέγαρο Μαξίμου με τιμές αρχηγού κράτους τον τότε επικεφαλής της UEFA Μισέλ Πλατινί. Η ελληνική κυβέρνηση αντιμετώπιζε τον γάλλο άλλοτε σταρ της μπάλας σαν Μεσσία που με δυο-τρία θαύματα θα έσωζε το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Στην περίπτωση του φιλέλληνα Μισέλ ίσχυσε ωστόσο η φράση του Ευριπίδη: Ρώμη αμαθής πολλάκις τίκτει βλάβην.
Ετσι, όχι μόνο δεν κατάφερε να σώσει το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά ούτε τον εαυτό του από τη δοσοληψία με τον Ζεπ Μπλάτερ, και εκπαθαρυρώθηκε πριν προλάβει να στήσει την μπάλα στα 11 μέτρα.
Το πάθημα με τον Πλατινί δεν έγινε μάθημα. Ισως γιατί οι εκάστοτε κρατούντες αλλά και η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία πιστεύουν πως η UEFA και η FIFA διαθέτουν το αλάθητο του Πάπα.
Αν έμπαιναν στον κόπο να εξέλθουν από την εσωστρέφειά τους, θα διαπίστωναν πως οι δύο διεθνείς οργανισμοί είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Το μόνο που αλλάζει είναι το περιτύλιγμα, οι μισθοί και τα ακριβά κοστούμια. Η σύλληψη του προέδρου της ισπανικής ομοσπονδίας Ανχελ Μαρία Βιγιάρ, που πρόσφατα είχε αναλάβει καθήκοντα εκτελεστικού προέδρου τόσο της UEFA όσο και της FIFA, στον οποίο αποδίδεται ένας τόμος αδικήματα, θα πρέπει επιτέλους να βάλει σε σκέψεις τον Γιώργο Βασιλειάδη.
