Αναζήτηση
Οι κακώσεις στη μέση είναι πολύ συχνές στον αθλητισμό, ιδίως ανάμεσα στους αθλητές που συμμετέχουν σε αγώνες, σύμφωνα με μια νέα ανάλυση.
Οπως αποκαλύπτει, έως και ένας στους τρεις αθλητές υψηλού επιπέδου βιώνει έναν τραυματισμό στη μέση, διότι «πιέζουν την οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης τους επί εκατοντάδες ώρες κάθε μήνα, προδιαθέτοντάς την έτσι σε συγκεκριμένους τραυματισμούς» δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Ουέλινγκτον K. Χσου, χειρουργός σπονδυλικής στήλης στο νοσοκομείο Northwestern Memorial του Σικάγου και αναπληρωτής καθηγητής Ορθοπεδικής Χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο Northwestern.
Η σπονδυλική στήλη του ανθρώπου διαθέτει 24 σπονδύλους, οι οποίοι βρίσκονται τοποθετημένοι ο ένας πάνω από τον άλλο και διαχωρίζονται με επίπεδους, στρογγυλούς δίσκους (λέγονται μεσοσπονδύλιοι δίσκοι), οι οποίοι δρουν ως «μαξιλαράκια», εμποδίζοντας την τριβή των σπονδύλων μεταξύ τους. Οταν ένας άνθρωπος τρέχει ή περπατάει, οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι απορροφούν τους κραδασμούς, εξήγησε ο δρ Χσου.
Οι αθλητές διατρέχουν κίνδυνο να εκδηλώσουν προβλήματα στους σπονδύλους και τους δίσκους της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης (δηλαδή της μέσης), ιδίως όταν αρχίζουν εντατικά προγράμματα προπόνησης στις ηλικίες 10 έως 24 ετών, προσθέτει.
Οσφυϊκή δισκοπάθεια και δισκοκήλη
Οπως γράφουν ο δρ Χσου και οι συνεργάτες του στην Επιθεώρηση της Αμερικανικής Ακαδημίας Ορθοπεδικών Χειρουργών (JAAOS), συχνό πρόβλημα σε αυτούς τους νεαρούς αθλητές είναι η εκφύλιση ενός οσφυϊκού μεσοσπονδύλιου δίσκου (οσφυϊκή δισκοπάθεια).
Η εκφύλιση αυτή έχει ως συνέπεια να μειώνεται το διάστημα μεταξύ των δύο σπονδύλων (μεσοσπονδύλιο διάστημα) και να εκδηλώνει ο ασθενής πόνο και άλλα συμπτώματα. Αν και η οσφυϊκή δισκοπάθεια έχει ισχυρή γενετική συνιστώσα, μπορεί να επιταχυνθεί σε αθλητές που καταπονούν πολύ τη μέση τους.
Η κατάσταση αντιμετωπίζεται κυρίως με μη χειρουργικές θεραπείες, αλλά αν έπειτα από τουλάχιστον έξι μήνες αγωγής ο αθλητής δεν ανταποκρίνεται ή δεν μπορεί να επιστρέψει στην αθλητική δράση, μπορεί να χρειαστεί εγχείρηση. Ωστόσο, η επιτυχία της εγχείρησης «δεν μπορεί να προβλεφθεί», τονίζουν οι ερευνητές.
Οι αθλητές ηλικίας 20 έως 35 ετών μπορεί να εκδηλώσουν μια άλλη επώδυνη πάθηση της σπονδυλικής στήλης, την οσφυϊκή δισκοκήλη. Η κήλη αναπτύσσεται όταν το μαλακό κέντρο (ο πηκτοειδής πυρήνας) ενός μεσοσπονδύλιου δίσκου εξωθηθεί προς τον ινώδη δακτύλιο που τον περιβάλλει, εξαιτίας μικρορρήξεων ή ενός τραυματισμού. Σύμφωνα με τη νέα ανάλυση, η οσφυϊκή δισκοκήλη έχει καλή πρόγνωση, αφού σε γενικές γραμμές βελτιώνεται μέσα σε έξι εβδομάδες και οι οκτώ στους δέκα αθλητές επιστρέφουν στην άθληση μετά την ανάρρωσή τους.
Η χειρουργική αντιμετώπισή της έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί μια βιώσιμη εναλλακτική λύση για τους αθλητές που δεν ανταποκρίνονται στις μη χειρουργικές θεραπείες, σημειώνουν οι ερευνητές στο άρθρο τους.
Σπονδυλόλυση και σπονδυλολίσθηση
Η ανάλυση αποκαλύπτει επίσης ότι οι νεαροί αθλητές της ενόργανης και ρυθμικής γυμναστικής, οι παλαιστές, οι αρσιβαρίστες και όσοι κάνουν καταδύσεις διατρέχουν εξαιρετικά αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν μια άλλη πάθηση, τη σπονδυλόλυση, που ουσιαστικά είναι ένα κάταγμα κόπωσης.
Η σπονδυλόλυση εκδηλώνεται όταν σπάσει εξαιτίας επαναλαμβανόμενων μικροτραυματισμών ένα μικρό οστό (αρθρική απόφυση) που ενώνει δύο γειτονικούς σπονδύλους μεταξύ τους. Οταν η συνέπειά της είναι η μετατόπιση του υπερκείμενου σπονδύλου, τότε ο ασθενής πάσχει και από σπονδυλολίσθηση. Από τους αθλητές με πόνο στη μέση, ποσοστό 15% έως 47% έχουν σπονδυλόλυση, όταν στον γενικό πληθυσμό το αντίστοιχο ποσοστό είναι 6% έως 8%, γράφουν οι ερευνητές.
Επιρρεπείς στους τραυματισμούς της μέσης είναι και οι αθλητές όλων των ηλικιών που σηκώνουν μεγάλα βάρη χωρίς επίβλεψη ή χωρίς προστατευτικά της μέσης στη διάρκεια της προπόνησης για extreme σπορ, προσθέτουν.
Τελευταία λύση το χειρουργείο
Για όλους αυτούς τους ασκουμένους, η χειρουργική θεραπεία πρέπει να αποτελεί την τελευταία λύση, είπε ο δρ Χσου, προσθέτοντας ότι τα ποσοστά επιτυχίας της αποκατάστασης είναι υψηλά για τους τραυματισμούς στη μέση.
Στις μη χειρουργικές θεραπείες του πόνου συμπεριλαμβάνονται φάρμακα, ψυχολογική υποστήριξη και φυσικοθεραπεία, η οποία μπορεί επίσης να βοηθήσει τους αθλητές να βελτιώσουν την ευλυγισία και να δυναμώσουν τους μυς του κορμού και της πλάτης τους. Οσον αφορά τις προσδοκίες έπειτα από μια εγχείρηση, «αυτές πρέπει να προσαρμόζονται ανάλογα με το άθλημα και τις απαιτήσεις του» τόνισε ο δρ Χσου.
Ο χρόνος ανάρρωσης εξαρτάται από τους ίδιους παράγοντες, ενώ απαραίτητο είναι οι αθλητές να αξιολογούνται προσεκτικά έπειτα από την αποκατάστασή τους, πριν τους επιτραπεί να επιστρέψουν στους αγωνιστικούς χώρους.
