Η εγκυμοσύνη εγείρει ποικίλες αλλαγές και ανατροπές στον ψυχισμό της γυναίκας, οι οποίες δεν είναι πάντοτε μια αυτονόητη διαδικασία για την ίδια.
Άγχος αποτυχίας στον μητρικό ρόλο, φόβος ευθύνης, δυσκολίες μετάβασης στις νέες συνθήκες, συμβολική απώλεια της νεότητας και της αυτονομίας είναι μερικές από τις αλλαγές στην ψυχολογία των νέων μητέρων, ενώ μία στις δέκα εμφανίζει μείζονα κατάθλιψη στην εγκυμοσύνη.
Η κατάθλιψη αυτή είναι μια συναισθηματική φόρτιση μεγαλύτερης διάρκειας και έντασης από τα παροδικά συναισθήματα θλίψης και άγχους που θεωρούνται φυσιολογικές διακυμάνσεις της διάθεσης κατά την κύηση.Στα συμπτώματά της περιλαμβάνονται:
* Θλίψη, εκνευρισμός, άγχος, αίσθημα ενοχών.
*Κυκλοθυμία, ευσυγκινησία, τάση για κλάμα.
*Ελλειψη ευχαρίστησης, «επίπεδο» συναίσθημα.
*Αρνητικές σκέψεις και αίσθημα ανεπάρκειας.
*Φόβοι για την υγεία τη δική της και του εμβρύου.
*Αϋπνία, κόπωση.
*Κοινωνική απομόνωση.
Στις αιτίες της συμπεριλαμβάνονται ορμονικέςαλλαγές, ιστορικό κατάθλιψης, έντονο άγχος, έλλειψη στήριξης από τον σύντροφο, δυσκολία της γυναίκας να διαχειριστεί νέους ρόλους στη ζωή της, τελειομανία, χαμηλή αυτοεκτίμηση. Η προσδοκία της κοινωνίας από τη νέα μητέρα να ανταποκριθεί «ενστικτωδώς» στον ρόλο της, ακόμη κι αν δεν έχει προηγούμενη εμπειρία στο μεγάλωμα μικρών παιδιών, επίσης επιβαρύνει τον ψυχισμό της.
Η κατάθλιψη της εγκυμοσύνης μπορεί να οδηγήσει την έγκυο σε ελλειμματική διατροφή, δυσκολία εφαρμογής των γυναικολογικών οδηγιών, κατάχρηση καπνίσματος, οινοπνευματωδών και ουσιών και, σε ορισμένες περιπτώσεις, βαριά απελπισία.
Οκίνδυνος επιλόχειας κατάθλιψης αυξάνεται και η κατάσταση θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ψυχοθεραπευτικά αν επιδεινωθεί στην διάρκεια των 9 μηνών.
Η ψυχοφαρμακευτική αγωγή και οι πιθανές παρενέργειές της είναι ένα μείζον ζήτημα στην επιλογή συνδυαστικής θεραπείας, όπου τα οφέλη σε σχέση με τους πιθανούς κινδύνους θα πρέπει να συνυπολογίζονται.