Ο χειμώνας ήταν γεμάτος απαιτήσεις. Η ζωή και οι άλλοι μάς τραβούσαν από το μανίκι, ενώ εμείς κυνηγούσαμε προθεσμίες, υποχρεώσεις και φυσικά τους στόχους μας.
Σε έναν κόσμο που τρέχει συνεχώς, ξεχνάμε ότι έχουμε την επιλογή να μείνουμε για λίγο ακίνητοι. Ευτυχώς υπάρχει το καλοκαίρι! Η ζέστη δίνει την πολυτέλεια και το άλλοθι να κάνουμε μια παύση για να δούμε και πάλι τα πράγματα από απόσταση. Οχι για να αποσυνδεθούμε από την πραγματικότητα, άλλα για να συνδεθούμε και πάλι με τον εαυτό μας και τους γύρω μας.
Οταν κάνουμε λιγότερα, προσέχουμε περισσότερα. Τι θα συμβεί αν πειραματιστούμε στο να τρώμε πιο αργά, να μιλάμε πιο αργά, να περπατάμε ή να οδηγούμε πιο αργά; Δίνουμε χρόνο στον εαυτό μας να απολαύσουμε ό,τι καταναλώνουμε; Πόσο συχνά κάνουμεδιάλειμμααπό τις ηλεκτρονικές συσκευές καιεπικοινωνούμε αυθεντικά; Πόσο συχνά ακούμε με προσοχή και υπομονή τους κοντινούς μας ανθρώπους;
Ο θόρυβος της καθημερινότηταςσκεπάζει συχνά τη φωνή του αυθεντικού μας εαυτού. Τι μπορεί να ησυχάσει, να μείνει σε εκκρεμότητα ή να πάει για λίγο πίσω μέχρι τον Σεπτέμβριο; Ισως χρειάζεται να ωριμάσει κάτι μέσα μας πριν πάρουμε μια απόφαση. Ισως θέλουμε χρόνο και χώρο για να επανεξετάσουμε κάποιες εμπειρίες και να απελευθερώσουμε συναισθήματα για να μην εξαντληθούμε ή εκραγούμε.
Είναι πάντα αλήθεια ότι αν κάνουμε λίγο πίσω, η πραγματικότητα θα μας προσπεράσει; Ισως βέβαια έχουμε παρατηρήσει ότι αν χαλαρώσουμε για λίγο τις εσωτερικές μας άμυνες, ξεπηδούν κρυφοίφόβοι και ανασφάλειες, αλλά την ίδια ώρα μπορούμε να μαζέψουμε δυνάμεις για να τους αντιμετωπίσουμε.
Αυτό το καλοκαίρι μπορούμε να αφήσουμε λίγο τα νερά να ηρεμήσουνγια να δούμε καλύτερα εκείνα τα μικρά πράγματα που ομορφαίνουντη ζωή μας. Καθώς το νερό θα ησυχάσει, μπορεί να ξεπηδήσουν ιδέες, εμπνεύσεις, δημιουργικότητα. Και ίσως να βρούμε εκεί απαντήσεις που ψάχναμε ή αλήθειες που δεν βλέπουμε.
