Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη ζωγραφική επειδή η φυσική κλίση που είχα από παιδί έπρεπε να βρει μια διέξοδο και μάλιστα επαγγελματική, αφού ακόμα και η ερασιτεχνική ενασχόληση φάνταζε ανεπαρκής.
Η πρώτη έκθεση που είδα ήταν … δεν μπορώ να προσδιορίσω κάποια συγκεκριμένη έκθεση που να με εντυπωσίασε και να υπήρξε καθοριστική. Η αλήθεια είναι πως όταν άρχισα να παρακολουθώ εκθέσεις ήμουν ήδη αρκετά «υποψιασμένος» αφού είχα δημιουργήσει προτιμήσεις από μικρός ξεφυλλίζοντας βιβλία κλασσικής και μοντέρνας τέχνης εκείνης της εποχής, μιας και ο πατέρας μου υπήρξε φιλότεχνος. Είχα ιδιαίτερη προτίμηση στον Ουτσέλο, τον Μποτιτσέλι και τον Τζιορτζιόνε αλλά και στον Νταλί, τον Μαγκρίτ, τον Κλέε, τον Ντε Κίρικο…
Όταν εγκαινιάστηκε η πρώτη μου έκθεση ένιωσα… πέρα από την φυσική χαρά που νιώθει κάθε καλλιτέχνης όταν παρουσιάζει τη δουλειά του, αλλά και την αγωνία για την ανταπόκριση που θα έχει, θυμάμαι να με βαραίνει και ένα βάρος ευθύνης για τη συνέχεια του εγχειρήματος. Είχα αντιληφθεί πως ο δρόμος που είχε ανοιχτεί απαιτούσε συνεχή και συνεπή πορεία.
Αν δεν είχα ασχοληθεί με τα εικαστικά, δεν νομίζω πως θα μπορούσα να κάνω κάτι ριζικά διαφορετικό. Θα μπορούσα ίσως να είχα ασχοληθεί με τα κόμιξ, λάτρης των οποίων παραμένω έως και σήμερα. Όμως η εκπαίδευση επάνω σ’ αυτό το αντικείμενο εκείνα τα καθοριστικά χρόνια των επιλογών ήταν σχεδόν ανύπαρκτη στη χώρα μας.
Μια συμβουλή από τον δάσκαλό μου ήταν στη Σχολή Καλών Τεχνών όπου μαθήτευσα κοντά στον Παναγιώτη Τέτση για τα τέσσερα τελευταία χρόνια των σπουδών. Θυμάμαι τις συνεχείς παροτρύνσεις του για «δουλειά, δουλειά, δουλειά…». «Ακόμη και αν δεν είσαστε μπροστά στο καβαλέτο, πρέπει να σκέφτεστε και να βλέπετε σαν ζωγράφοι» μας έλεγε.
Όταν ζωγραφίζω νιώθω … αντίθετα από ό,τι θα νόμιζαν πολλοί, η ζωγραφική διαδικασία δεν είναι μια ξεκούραστη και διασκεδαστική απασχόληση. Έχει πολύ προσπάθεια, προβληματισμούς, συχνά απογοητεύσεις, μάχη με τα υλικά και πολλές φορές αμφιβολίες για το τελικό αποτέλεσμα. Έχω αναθεωρήσει έργα «τελειωμένα» την προηγούμενη νύχτα, αλλά την επόμενη ημέρα με ξεκούραστα μάτια να απαιτούν ξανά επεμβάσεις και μεταβολές! Υπάρχουν έργα που απαιτούν πολύ χρόνο μέχρι να πάρουν την οριστική τους μορφή.
Το πιο περίεργο πράγμα που μου έχει συμβεί… είναι ένα περιστατικό που μου έρχεται στο νου, όχι περίεργο αλλά κωμικό, συνέβη κατά την διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας. Μου είχε αναθέσει ο διοικητής της μονάδας που υπηρετούσα να ζωγραφίσω στο εστιατόριο του στρατοπέδου μια τοιχογραφία, το «Μυστικό Δείπνο» συγκεκριμένα. Μόλις τελείωσα ήρθε να το δει συνοδευόμενος από δύο – τρεις υπαξιωματικούς. Το κοίταξε σκεφτικός και μου είπε: «Οι τοίχοι δεξιά και αριστερά είναι πολύ άδειοι. Μήπως να ζωγράφιζες και τίποτε μεθύστακες;». Με έσωσε η παρέμβαση ενός υπαξιωματικού που του είπε πως δεν θα άρμοζαν «μεθύστακες» δεξιά και αριστερά του Μυστικού Δείπνου.
Ενας καλλιτέχνης που θαυμάζω είναι ο Ρενέ Μαγκρίτ. Ένας απίστευτα παραγωγικός καλλιτέχνης και παράλληλα απόλυτα διεισδυτικός στον ανθρώπινο ψυχισμό. Ένας εξαιρετικός συνδυασμός ποίησης, αισθητικής, φιλοσοφίας και ψυχανάλυσης, καθιστά το έργο του πολυδιάστατο. Η τέχνη για εκείνον δεν είναι ένα μήνυμα που πρέπει να περάσει άμεσα σε πρώτο επίπεδο λήψης, αλλά απευθύνεται στο σύνολο του νοητικού και συναισθηματικού κόσμου του καθενός μας.
Η ζωγραφική για μένα είναι ποίηση με εικόνες. Και προσωπική μέθοδος αυτογνωσίας.
Ονειρεύομαι να… αν και δεν μου αρέσει να ονειρεύομαι με την έννοια των προσδοκιών, και αν έπρεπε να αναφερθώ αποκλειστικά σε κάποια καθαρά «εγωκεντρική» προσδοκία συναφή με τη ζωγραφική μου ιδιότητα, εκείνο που πραγματικά θα ευχόμουν είναι να προλάβω να υλοποιήσω όσο το δυνατόν περισσότερες ιδέες από αυτές που περιμένουν υπομονετικά σε ντοσιέ με τη μορφή προσχεδίων.
Info
• Ο Νίκος Αγγελίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957, όπου ζει και εργάζεται.
• Από το 1977 ως το 1982 σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, ενώ παράλληλα στην ίδια σχολή παρακολούθησε μαθήματα φορητής εικόνας και νωπογραφίας.
• Από το 1985 εργάστηκε σαν καθηγητής καλλιτεχνικών στη μέση εκπαίδευση την οποία εγκατέλειψε μετά από έξι χρόνια για να αφοσιωθεί αποκλειστικά στη ζωγραφική.
• Πρωτοπαρουσίασε δουλειά του το 1987 σε ομαδική έκθεση στην γκαλερί «Νέες Μορφές».
• Εχει στο ενεργητικό του έως τώρα δέκα ατομικές και πολλές συμμετοχές σε ομαδικές και θεματικές εκθέσεις.
• Είναι ένας από τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν φέτος στην έκθεση «Εύκρατη Ζώνη» στο πλαίσιο του εικαστικού θεσμού «ΠΛΟΕΣ», στο Ιδρυμα Π. & Μ. Κυδωνιέως στην Άνδρο, με επιμέλεια της κριτικού και ιστορικού τέχνης Αθηνάς Σχινά. (Από 22 Ιουλίου έως 1 Οκτωβρίου).
