Τρέμει η ψυχή μου
Σαν το λαγό
που τον πρόφτασαν τα σκυλιά
και τον έχουν κυκλώσει με γαβγίσματα
Χρ. Λάσκαρης, Κυκλωμένος
Τα μνημεία στις Δημοκρατίες συμβολίζουν το κλείσιμο των ιστορικών πληγών και δεν καλλιεργούν τη διχόνοια. Κάγκελα υπάρχουν κυρίως μέσα στο μυαλό ορισμένων κι όχι μέσα στην κοινωνία. Σε κάθε περίπτωση οι ιδεολογικοπολιτικές συγκρούσεις «Αριστεράς – Δεξιάς» πρέπει να διεξάγονται εντός του πλαισίου και με τους όρους της συνταγματικής κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και να μη δίνουν την εντύπωση «εμφυλιακών συρράξεων» [μεταξύ προ-αιώνιων;] εχθρών.
Και κάτι ακόμα.
Ας αναζητήσουμε τα όποια –αν υπάρχουν –διαφορετικά ηθικά χαρακτηριστικά όχι των κομμάτων αλλά των οπαδών/στελεχών τους.
Σε τι διαφέρει άραγε το δεξιό λαμόγιο από το αριστερό λαμόγιο;
Το δεξιό κορόιδο από το αριστερό;
Ο δεξιός μωροφιλόδοξος από τον αριστερό;
Κατά τη γνώμη μου σε τίποτα. Αντίθετα χαρακτηρίζονται από την ίδια χαμηλή αίσθηση προσωπικής αξιοπρέπειας, δεν είναι πιστοί σε [σταθερές] αρχές αλλά σε [διερχόμενους] αρχηγούς, πουλάνε τους άλλους και πουλιούνται από τους πιο πονηρούς άνευ ετέρου. Στην πραγματική ζωή πολύ λίγο μετράει το τι λες και τι ψηφίζεις. Το τι κάνεις και το πόσο όρθιος μένεις στις αντιξοότητες και τις πιέσεις συνιστούν το αδιάψευστο κριτήριο της πολιτικο-ιδεολογικής σου αξίας.
Η κάθε εξουσία δεν ενδιαφέρεται για την ηθική των «συμπαικτών» της. Της αρκεί να είναι ευλύγιστοι και να ταπεινώνονται αδιαμαρτύρητα. Να εθίζονται στην πολιτική «ντόπα» του άκριτου φανατισμού [με ίδιον ή αλλότριον κέρδος].
Οσο τα κόμματα αναπαράγουν αυτού του είδους τους υποτακτικούς αλλαγή πολιτικού ήθους, άρα και πολιτικής εποχής, να μην περιμένουμε.
Η εικόνα του «κουκιού», με το υψωμένο χέρι-κοτσάνι, που αναζητάει την καλύτερη χύτρα για να βράσει, ας είναι το τελευταίο απομεινάρι μιας μίζερης απολίτικης αντίληψης περί της πολιτικής τιμής και ευθύνης.
Μαζί μ’ αυτόν τον ανθρωπολογικό τύπο πρέπει να εξαφανιστεί και ο απάνθρωπος τύπος του Γενικού Εισαγγελέα που καθήμενος στον θρόνο του «χώρου» ή της εμπάθειάς του, σπέρνει παντού κατάρες, ύβρεις και καταγγελίες για πρόσωπα των οποίων δεν γνωρίζει την ιστορία [αλλά απλώς δεν του μοιάζουν].
Φιλοχρήματοι, άπληστοι, αλαζονικοί, φίλαρχοι, δόλιοι, συχνά ανώνυμοι ψευτόμαγκες αμαυρώνουν την εικόνα όλων των κομμάτων, και ιδίως της Κυβερνώσας, η οποία όμως έχει αρχίσει να περιβάλλεται από φίδια κολοβά (μερικά με λοφίο). Οι άλλοι περιμένουν κάτω από τη μηλιά να σαπίσει και να πέσει σαν ώριμο φρούτο η εξουσία, ενώ [οφείλουν να]γνωρίζουν ότι οι εκλογές δεν αποτελούν από μόνες τους «σωτήρια πράξη». Πρέπει να προϋπάρχει μια οιονεί-καθολική αποδοχή ενός νέου τρόπου διακυβέρνησης. Η πείρα στην εποχή της κρίσης μας δίδαξε ότι χρειάζεται εδραίωση της εμπιστοσύνης στη Δημοκρατία, στους θεσμούς του Κράτους, δίχως «αριστερούς ή δεξιούς πελάτες των πολιτικών», παγίωση του αισθήματος ασφάλειας, μέτρα/αντίμετρα για τη γενική ευημερία.
Αυτό είναι το προοδευτικό διακύβευμα κι όχι το ταμπελάκι στο πέτο του συνέδρου.

Ο καθηγητής Γιάννης Πανούσης είναι πρώην υπουργός
Τελευταία Νέα