Καιρός ήταν. Αρκετούς συμβιβασμούς έκανε η Ευρώπη, αρκετές φορές έκλεισε τα μάτια ή έχωσε το κεφάλι της στην άμμο. Ήρθε η ώρα να υπερασπιστεί τις αξίες της, να διακηρύξει τις αρχές της και να βάλει όρια.

Οι ήττες των ακροδεξιών και λαϊκιστικών δυνάμεων στην Αυστρία, την Ολλανδία και, κυρίως, τη Γαλλία οδήγησαν προς στιγμήν σε έναν εφησυχασμό. Όμως ο εχθρός παραμονεύει, τόσο εκτός των τειχών όσο και στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η κυβέρνηση Ερντογάν, με όπλο της τη συμφωνία για τους πρόσφυγες, εξακολουθεί να τρομοκρατεί τούρκους και ξένους πολίτες, αναγκάζοντας τον γερμανό υπουργό Εξωτερικών να μιλήσει αυτή την εβδομάδα για επαναπροσανατολισμό των σχέσεων με την Τουρκία και να προαναγγείλει κυρώσεις.

Οι κυβερνήσεις της Ουγγαρίας και της Πολωνίας, με όπλο τους την υποστήριξη του αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, κλιμακώνουν τις επιθέσεις τους στα μέτωπα της Παιδείας και της Δικαιοσύνης, αναγκάζοντας την Κομισιόν να απειλήσει με «θεσμική πυρηνική βόμβα», δηλαδή με αποκλεισμό των χωρών αυτών από τα όργανα.

Η εκλογή του Εμανουέλ Μακρόν στη γαλλική προεδρία και η δρομολόγηση της αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ προσδίδουν μια νέα δυναμική στην πορεία για μια πιο ισχυρή, πιο αποτελεσματική και πιο δίκαιη Ευρώπη. Η επανεκκίνηση αυτή δεν μπορεί φυσικά να αγνοήσει τους συσχετισμούς δυνάμεων. Δεν μπορεί όμως και να υποτιμήσει την έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Γιατί όπως είπε και ο Ντόναλντ Τουσκ σε ένα μήνυμα με πολλούς αποδέκτες, η Ευρώπη δεν είναι μόνο χρήματα και διαδικασίες. Είναι πάνω απ’ όλα αξίες και υψηλές προδιαγραφές για τη δημόσια ζωή.