Μία από τις ερωτήσεις που τέθηκαν στη Λάνα ντελ Ρέι σε πρόσφατη συνέντευξή της στο περιοδικό «ΝΜΕ» ήταν γιατί στο εξώφυλλο του πρόσφατου άλμπουμ της «Lust for life» φωτογραφιζόταν όχι κατσούφα, ηδυπαθής ή και αποχαυνωτική όπως στα τρία προηγούμενα, αλλά γελαστή. Η απάντησή της υπονοούσε μια καινούργια δημιουργική περίοδο στην καριέρα της. Η φωτογραφία, έλεγε, σηματοδοτεί κάτι σαν «μετακίνηση από τους τόπους που γέννησαν τα “Honeymoon” και “Ultraviolence”». Εξακολουθεί να αγαπά αυτούς τους δίσκους, αλλά ένιωθε κάπως κολλημένη στο ίδιο σημείο. Πού οδηγήθηκε όμως; Αραγε, οι νέες της γεωγραφικές συντεταγμένες ορίζονται και από το περιεχόμενο του νέου άλμπουμ ή, όπως έχει συμβεί συχνά με την Ντελ Ρέι στο παρελθόν, το ζήτημα είναι μια καλή εικόνα και ένα κατάλληλο σάουντρακ;
Μια ακρόαση αλλά και μια ματιά στους τίτλους των τραγουδιών αρκούν. Υπάρχει ένα με τίτλο «When the world was at war we kept dancing»: ο παραγωγός Ρικ Νόουελς το χαρακτήρισε «αριστούργημα» για το μήνυμα ανέμελης φυγής από την Αμερική του Τραμπ που εκπέμπει, το κομμάτι όμως δεν είναι ακριβώς χορευτικό. Ενα άλλο, θριαμβευτικό, λέγεται «God bless America –and all the beautiful women in it» και φαίνεται ότι γράφτηκε πριν από τις επιτυχημένες Πορείες των Γυναικών κατά του αμερικανού προέδρου. Το γλυκό και αθώο «Coachella –Woodstock in my mind» μιλάει παραδόξως για τον φόβο της διεθνούς τρομοκρατίας (η οποία βέβαια πλέον στοχεύει και μεγάλα μουσικά events), μη νομίσει πάντως κανείς ότι η Λάνα κατεβαίνει για δήμαρχος. Υπάρχει το «Groupie love», με την οπτική μιας φανατικής μουσικής θαυμάστριας, ή το «13 beaches», για την ανάγκη της μοναξιάς.
Υπάρχουν επίσης επιφανείς καλεσμένοι. Η Στίβι Νικς ξεχωρίζει στο «Beautiful people with beautiful problems», παρόλο που ανέλαβε μια κάπως υποτονική φωνητική μελωδία. Οι νωχελικές ρίμες του ASAP Rocky τοποθετούν ένα επιπλέον υπόστρωμα μελαγχολίας στο «Summer bummer», όπως κάνει περίπου και ο The Weeknd στο ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ. Η πιο συζητήσιμη συνεργασία είναι ίσως εκείνη με τον Σον Λένον, με τον οποίο η Ντελ Ρέι τραγουδά το «Tomorrow never came», μια έντιμη, αλλά μάλλον ανοικονόμητη αναφορά στους Beatles. Μερικές ακόμα, στον Ιγκι Ποπ ή στους Beach Boys, ίσως απαιτούν διάβασμα από τις νέες γενιές. Η Ντελ Ρέι πάντως δήλωνε πως είχε καλούς σκοπούς με όλα αυτά. Τους εξηγούσε στο προωθητικό τρέιλερ του άλμπουμ, ένα δίλεπτο b-movie, με την ίδια σαν μάγισσα που ετοιμάζει ξόρκια εναντίον της τρέχουσας «μαρτυρικής περιόδου» του κόσμου. «Στ’ αλήθεια πιστεύω ότι οι λέξεις έχουν κάποια μαγεία» έλεγε στο «ΝΜΕ». «Στο τρέιλερ εξηγώ τη συνεισφορά μου, κάτι που άρχισα να σκέφτομαι. Εχω καλές προθέσεις. Δεν φαίνεται πάντα, στον πυρήνα τους όμως είναι καλές».
Τελευταία Νέα