«Αν κανένας δεν διακινδύνευε ποτέ τίποτα, ο Μιχαήλ Αγγελος θα είχε ζωγραφίσει το δάπεδο της Καπέλα Σιστίνα» είχε γράψει ο αμερικανός συγγραφέας, μετρ της κωμικής ατάκας, Νιλ Σάιμον. Ε, λοιπόν, ο Γιάννης Ζουγανέλης και ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης τολμούν και διακινδυνεύουν. Στο πιο κωμικό ίσως έργο του Σάιμον, το «Αταίριαστο ζευγάρι», όπου ο Φίλιξ και ο Οσκαρ, δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες, ο ένας αφόρητα ακατάστατος και ο άλλος νοσηρά τακτικός, με μόνο κοινό ότι έχουν ναυαγήσει οι γάμοι τους, αποφασίζουν να συγκατοικήσουν σε ένα μεγάλο σπίτι. Μιλάμε για το έργο που ξεκίνησε από το Μπρόντγουεϊ στα μέσα του ’60, αλλά απογειώθηκε κινηματογραφικά από τους Τζακ Λέμον και Γουόλτερ Ματάου, το 1968, σε σκηνοθεσία Τζιν Σακς. Εργο που έχει ερμηνευθεί στα μέρη μας και από γυναικεία ντούο, όπως η Καίτη Κωνσταντίνου με την Υρώ Μανέ πριν από μερικά χρόνια στο Αθηνά, όπως κάποτε στο Θέατρο της Δευτέρας η Σμαρούλα Γιούλη με τη Μίρκα Παπακωνσταντίνου. Ομως δεν γίνεται να ξεχάσουμε τη συνεργασία, το 1993-94 στο Αθηνά, του Πέτρου Φιλιππίδη με τον Τάσο Χαλκιά, ως «Αταίριαστο ζευγάρι» σε απόδοση Μάριου Πλωρίτη. Εξαιρετική κωμωδία τη θεωρεί ο Γιάννης Ζουγανέλης. «Εχει αυτή την απόγνωση και τη χαρά των ανθρώπων που έχουν χωρίσει», μου παρατηρεί. Μόνον ένα… θεματάκι: θέλει να αλλάξει το όνομα του Θεάτρου Ζίνα, στην Αλεξάνδρας, όπου θα συνεργαστεί με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη, σε παραγωγή των αδελφών Τάγαρη.
