Άρχισα να ασχολούμαι με τη ζωγραφική στην ηλικία των 15 περίπου ετών και έμαθα να χρησιμοποιώ υλικά, όπως λάδι, ακρυλικά, τέμπερες, πλαστικά με τη βοήθεια του πατέρα μου. Δεν ήταν ζωγράφος αλλά καλός σχεδιαστής.
Με το χρώμα και την παραστατική ζωγραφική ασχολήθηκα μέχρι το 4ο έτος της Σχολής Καλών Τεχνών. Το 1991, στο εργαστήριο του Νίκου Κεσσανλή, ξεκίνησα να χρησιμοποιώ το σύρμα, ένα υλικό που το δουλεύω μέχρι σήμερα. Με αφορμή τη διπλωματική μου εργασία που είχε θέμα τον «ιστό» είχα επιλέξει να παρουσιάσω έργα ζωγραφικής και συρμάτινες κατασκευές που σχημάτιζαν ιστούς μικρών διαστάσεων και πλαισιώνονταν με μεταλλική κορνίζα.
Το υλικό αυτό με βοήθησε να αποδώσω το κενό μέσω της δομής των συρμάτινων πλεγμάτων και τη σχέση τους με το χώρο, καθώς επίσης και να επεκταθώ στο χώρο δουλεύοντας έργα μεγάλων διαστάσεων. Πρόκειται για εγκαταστάσεις στο χώρο, συρμάτινες «αέρινες» κατασκευές, σχεδόν άυλες, που λόγω του διάτρητου χαρακτήρα τους προσδιορίζουν τον εκάστοτε χώρο που βρίσκονται. Πιο συγκεκριμένα, θα έλεγα ότι ο χώρος εντοπίζεται μέσω των συρμάτινων διάκενων σχημάτων.
Η πρώτη έκθεση που είδα ήταν το 1979. Ήταν η γλυπτική του Ζογγολόπουλου στην Αθήνα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η δομή των έργων του, τα νέα υλικά, γυαλί, ανοξείδωτο, οι μοντέρνες φόρμες στο χώρο.
Η πρώτη μου έκθεση έγινε στην «γκαλερί 3». Και η πρώτη υπογραφή στο λεύκωμά της την ημέρα των εγκαινίων ήταν του Γιάννη Μόραλη. Ήμουν τυχερή γιατί ξεκίνησα με μια σημαντική γκαλερί εκείνης της εποχής και με μια υπέροχη συνεργασία και με τις τρεις κυρίες του χώρου Ιλόνα Παγίδα, Γιούλια Γαζετοπούλου, Μαρία Λαμπάκη.
Αν δεν είχα ασχοληθεί με τα εικαστικά, μάλλον θα έκανα …χορό, γιατί έχει άμεση σχέση με το χώρο και το χρόνο, δύο καταστάσεις που με ενδιαφέρουν εξ ίσου.
Δάσκαλός μου ήταν ο Νίκος Κεσσανλής, ο οποίος μας ενέπνεε και μας ενθάρρυνε στον πειραματισμό και στην καλλιτεχνική μας έρευνα.
Οι κατασκευές μου είναι μια σειρά από συνεχείς κινήσεις – επεκτάσεις στο χώρο, πάνω και κάτω, μέσα και έξω. Συγκεκριμένα είναι συρμάτινες συνδέσεις γραμμών που αναπτύσσονται στο χώρο δημιουργώντας γεωμετρικά μοτίβα.
Info
• Η Βαρβάρα Σπυρούλη είναι πτυχιούχος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, στο τμήμα της Ζωγραφικής. Μεταπτυχιακός τίτλος σπουδών από το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο, στο τμήμα της Αρχιτεκτονικής με θέμα Εικονική Πραγματικότητα και Τέχνη (Virtual Reality and Art).
• Είναι ένας από τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν φέτος στην έκθεση «Εύκρατη Ζώνη» στο πλαίσιο του εικαστικού θεσμού «Πλόες», στο Ιδρυμα Π. & Μ. Κυδωνιέως στην Άνδρο, με επιμέλεια της κριτικού και ιστορικού τέχνης Αθηνάς Σχινά. (Έως 1/10).
• Συμμετείχε στις εξής ατομικές εκθέσεις:
2016: «Οι χώροι των τόπων» γκαλερί Αγκάθι
2011: «Εντοπισμοί» Αίθουσα Τέχνης «Καπλανών», -κείμενο Μανώλης Μαυρομάτης
2008: Broadband cities 2008, στο πλαίσιο του παγκόσμιου συνεδρίου για τις ψηφιακές πόλεις, παρουσίαση V.R art project.
2005: Γκαλερί 3, virtual environments
2003: Ε .Μ. Π, κτίριο Μπουμπουλίνας παρουσίαση εικαστικού διαδραστικού VR atr project .
2000: Γκαλερί 3, contractions
1996: Γκαλερί 3, ‘ συναρμογές’
• Συμμετείχε σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις με πιο σημαντικές τις εξής:
2015: «16ο Διεθνές Φεστιβάλ Τέχνης», San Miguel De Allende, Guanajuato, Μεξικό
2013: CAMP «Σχεδιασμοί και Προγράμματα Υλοποίησης» (Εικόνες από τις ιδέες μιας έκθεσης) επιμέλεια –κείμενα Εμμανουήλ Μαυρομάτης
2009: Ευγενίδειο Ίδρυμα- Μάιος- «Τέχνη και Ανακύκλωση»
2008 : Viennaartweek-Kunstlerhaus Wien
2006: ΥΠ.ΠΟ. «Η ιστορικότητα της εικόνας και ο χρόνοs» Αθήνα- Λουτρό Αέρηδων
1999: Prêt Art Porter, Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ.
1997: Art Αθήνα
1994: Γκαλερί Αγκάθι, 52 καλλιτέχνες ζωγραφίζουν για τον Ιό της Ελευθεροτυπίας.
1993: Ζάππειο Μέγαρο, «Για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης».
• Περισσότερες πληροφορίες στο www.spiroulibarbara.com
