Δεν φαντάζεται κανείς να υπάρχουν πολλά πράγματα πια που να σε κάνουν να μπορείς να ονειρευτείς όπως η εφημερίδα. Σάμπως και η ανάσα των ανθρώπων που τη γράφουν να στοιχειώνει τις σελίδες της και να σου μεταφέρεται ζεστή και παρηγορητική είτε αφορά το σήμερα είτε το χθες και το προχθές, αλλά ακόμη κι όταν έχουν μεσολαβήσει σαράντα, πενήντα και εξήντα χρόνια. Χωρίς ακόμη και τα εκατό χρόνια να συνιστούν ένα όριο, ώστε να μη συγκινούν έντονα εφημερίδες τυπωμένες πριν από το 1917, σάμπως και ο χρόνος να κιτρίνισε και να ξεθώριασε τις σελίδες τους προκειμένου να αναδύεται ακόμη πιο νοσταλγημένη από μέσα τους η Ιστορία.
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί πως θα ήταν δυνατόν να υπάρξει σ’ ένα απόκομμα εφημερίδας τόση συμπυκνωμένη ύλη ώστε, χωρίς σημειωμένη χρονολογία πάνω του, να μπορείς να υπολογίσεις με ασφάλεια την περίοδο κατά την οποία είδε το φως ολόκληρο το φύλλο;
Η εφημερίδα είναι «ΤΑ ΝΕΑ» και το ελαχίστων διαστάσεων απόκομμα από τη μια πλευρά δημοσιεύει το κείμενο της Μαρίας Αμαριώτου «Τα Χριστούγεννά μας» (πράγμα που σημαίνει ότι είμαστε στον μήνα Δεκέμβριο), ενώ στη στήλη «Κοινωνικά» που ακολουθεί διαβάζουμε ότι «Ο κύριος Χρήστος Σ. Σολομωνίδης εορτάζων δεν δέχεται επισκέψεις» (να πρόκειται άραγε για τον πολύ γνωστό σμυρνιό ιστορικό;).
Με την άλλη πλευρά του αποκόμματος να συνιστά πραγματική πανδαισία καθώς στη στήλη των «Μικρών Αγγελιών» και πιο συγκεκριμένα στις «Πωλήσεις ακινήτων» διαβάζουμε: «Ευκαιρία. Πωλείται οικόπεδο στο Χαλάνδρι 580 π., περιοχή κατοικημένη. Τιμή μόνον 180 λίρες λόγω αναχωρήσεως. Πληροφορίες και υποδείξεις στη στάση Ακρόπολις, στο περίπτερο του κυρίου Θανάση». (Δεν υπάρχει αμφιβολία, για να έχει κατοικηθεί το Χαλάνδρι, οι αγοραπωλησίες να γίνονται με λίρες και να υπάρχει ακόμη η στήλη «Κοινωνικά» στις εφημερίδες, θα πρέπει να βρισκόμαστε προς τα τέλη της δεκαετίας του ’50). Αχ, και να ζούσε ο περιπτεριούχος και να μην μας έδινε πληροφορίες μόνο για ένα οικόπεδο, αλλά για μια ολόκληρη εποχή!
