Τελικά το καλοκαίρι του 2015 θα επιστρέφει διαρκώς στην πολιτική ατζέντα. Στην περίπτωση δε της χώρας, και ως φάρσα και ως παρωδία. Και ο φορέας των κάθε φορά αποκαλύψεων θα καθορίζει και τη ρητορική των αντιπάλων του Τσίπρα (εννοώ και τους ενδοκομματικούς, που παρότι ασθενείς υπάρχουν).
Τώρα, ήταν η σειρά του Γιάνη Βαρουφάκη, που με το νέο του βιβλίο αποκαλύπτει πολλά και ζουμερά. Πόνημα που βεβαίως έχει εκδοθεί στα αγγλικά εδώ και περίπου τρεις μήνες, αλλά επικαιροποιήθηκε με απόδοση στα ελληνικά εδαφίων της επτάμηνης περιπέτειας. Και ακριβώς αυτή η επιλογή αποσπασμάτων πυροδοτεί ερωτήματα. Για παράδειγμα, αν εστιάσουμε στο κομμάτι του υποτιθέμενου σχεδίου Β της κυβέρνησης: Τι σχέδιο ήταν αυτό και με τι όρους θα το βλέπαμε ενεργοποιημένο;
Το λέμε αυτό αφού, σήμερα, κοιτώντας την τότε πραγματικότητα, το μοναδικό σχέδιο που υπήρχε ήταν αυτό της παραμονής της χώρας στον πυρήνα της ευρωζώνης. Αυτό εξάλλου επιβεβαιώθηκε με τον μετασχηματισμό του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος (ας είμαστε επιεικείς με τους χαρακτηρισμούς…). Αυτό βεβαίως διαφάνηκε και με τη συνομολόγηση του τρίτου Μνημονίου από τον Τσίπρα. Και βεβαίως αυτό τέθηκε ως λαϊκή επικύρωση στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015. Μπορεί πολλά να λένε σήμερα, επιχειρώντας να διασώσουν και τη δική τους υστεροφημία, αλλά συντεταγμένο άλλο σχέδιο για τη χώρα υπήρξε μόνο σε χαρτιά, σε διακηρύξεις γενικόλογες και σε plan B, τα οποία απλώς έχουν κατά καιρούς εκπονηθεί από οικονομολόγους, που όμως δεν έχουν τόσο σχέση με την κοινωνία εκεί έξω.
Το γεγονός πως η αξιωματική αντιπολίτευση επιλέγει να οικοδομήσει όλη τη στρατηγική της πάνω στις αποκαλύψεις Βαρουφάκη (τον οποίο πιστεύει όταν αυτός εκθέτει τον Τσίπρα, αλλά όχι όταν εκθέτει τους δανειστές) προκαλεί επίσης ένα ερώτημα: Η ΝΔ χτυπάει τον Τσίπρα σαν να μη μεσολάβησε η δική του μεταστροφή ή επειδή ακριβώς η δεύτερη υπήρξε; Η ίδια και άλλες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις δεν επιζητούσαν όλο το πρώτο επτάμηνο του 2015 τη ρυμούλκηση της κυβέρνησης σε ασφαλή ευρωπαϊκά νερά;
Μα αυτό έγινε και με τη δική τους, είναι η αλήθεια, υποστήριξη. Το αν υπήρξαν και σενάρια ή ασκήσεις επί χάρτου πριν από το τρίτο Μνημόνιο είναι ένα πολιτικό ζήτημα, αλλά οι πολιτικοί κρίνονται από αυτά που τελικώς πράττουν. Οχι από αυτά που κάποτε φαντασιώνονταν.
Τελευταία Νέα