Η σεζόν 2001-2002 ήταν μια χρυσή χρονιά για το ελληνικό ποδόσφαιρο στην Ευρώπη. Η βαθμολογική συγκομιδή έφτασε τους 11.250 πόντους, η πλουσιότερη από ποτέ. Ταυτόχρονα η Ελλάδα για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν κατετάγη έκτη στην ειδική βαθμολογία της UEFA. Από πάνω της ήταν μόνο οι χώρες του τοπ 5 Ισπανία, Ιταλία, Αγγλία, Γερμανία και Γαλλία. Και μετά εμείς! Οι κορυφαίοι του υπολοίπου της Ευρώπης.
Ημασταν πλούσιοι; Οχι. Ημασταν οργανωμένοι; Οχι. Υπήρχε ανταγωνισμός; Και πάλι όχι. Τότε;
Τα ποδοσφαιρικά φαινόμενα είναι από τα πιο δυσεξήγητα. Η κεκτημένη ταχύτητα που είχε αποκτήσει η Ελλάδα στα ευρωπαϊκά δρώμενα δεν είχε ληφθεί σοβαρά υπόψη ούτε από τους ίδιους τους Ελληνες, αφού τη θεωρούσαν συγκυριακή, ούτε πολύ περισσότερο από τους ξένους.
Κι όταν ήρθε η κατάκτηση του Euro όλοι μιλούσαν για θαύμα. Ηταν όμως θαύμα όταν η Ελλάδα παρέμενε γαντζωμένη στην έβδομη θέση της ειδικής βαθμολογίας της UEFA και στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ την εκπροσώπησαν τρεις ομάδες –Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ;
Κάποιοι απάντησαν θετικά και επιχείρησαν το άλμα στην άβυσσο. Ετσι, σιγά σιγά μετατραπήκαμε σε καρπαζοεισπράκτορες με μεμονωμένες εξαιρέσεις, κυρίως από τον Ολυμπιακό στο Τσάμπιονς Λιγκ. Γιατί; Επειδή κάποιοι πιστεύουν πως αδιαφορώντας για τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις τους κάνουν κακό στον εχθρό τους. Γι’ αυτό τώρα θα αναγκαστούν να παίξουν με 40 βαθμούς Κελσίου και –ίσως –καταλάβουν τις πταίει.
