Εναν άγριο καβγά που είχα ρίξει με τον διακοσμητή μου, όταν εκείνος επέμενε να προσβάλλει τους κανόνες του φενγκ σούι με την εμμονή του στο μπαρόκ και τις μαξιμαλιστικές λεπτομέρειες, μου θύμισε το παραπολιτικό σκέλος της συνέντευξης του Πρωθυπουργού στη βρετανική «Guardian», στην οποία διάβασα ότι πριν αναλάβει τα νέα καθήκοντα στο Μαξίμου ο Αλέξης Τσίπρας φρόντισε να απαλλαγεί από την «καταθλιπτική» διακόσμηση του προκατόχου του Αντώνη Σαμαρά. «Ηταν τόσο καταθλιπτικό. Τα άλλαξα όλα» εκμυστηρεύτηκε ο Τσίπρας, ο οποίος φαίνεται ότι πιστεύει πολύ στην ενέργεια προσώπων αλλά και αντικειμένων που είναι ικανά να του διαταράσσουν το ζεν, ειδικά αν βρίσκονται (κυριολεκτικά) πάνω από το κεφάλι του.
Κάπως έτσι πήρε πόδι με συνοπτικές διαδικασίες από το πρωθυπουργικό γραφείο ο «ενοχλητικός» πίνακας του Θεόδωρου Βρυζάκη «Η Ελλάς Ευγνωμονούσα». Πρόκειται για έργο συμβολικό που ανήκει στο αρχείο της Εθνικής Πινακοθήκης και υπήρξε προσωπική επιλογή του Ανδρέα Παπανδρέου για το πρωθυπουργικό γραφείο. Παρέμεινε εκεί μέχρι που ανέλαβε ο γιος του Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος το αντικατέστησε με αφηρημένο εξπρεσιονισμό, και επέστρεψε ξανά στον τοίχο του πρωθυπουργικού γραφείου Σαμαρά. Ο Τσίπρας το αντικατέστησε με ένα έργο του εικαστικού Δημοσθένη Κοκκινίδη με τον τίτλο «Αντίθεση».
Εδώ που τα λέμε, του αρέσουν οι αντιθέσεις του Πρωθυπουργού –του πρώτου αριστερού –ο οποίος τις δύσκολες ώρες της περισυλλογής ανάβει και κανένα πούρο Αβάνας, τιμής ένεκεν στις πολιτικές του καταβολές και τον μακαρίτη, τον κομαντάντε Φιντέλ. Ως άλλος Κάστρο, ο Τσίπρας έχει πάνω στο γραφείο του (για τη δύσκολη στιγμή) ένα κουτί κουβανέζικων πούρων, όπως διαπίστωσε ο δημοσιογράφος της «Guardian», ο οποίος όση ώρα άκουγε τον Πρωθυπουργό να του μιλάει παρατηρούσε και όλες τις λεπτομέρειες. Ξέρετε, αυτές που κάνουν τη διαφορά…
