Πρώτα ο μονόλογος του λαϊκιστή: «Και τι θέλει να μας αποδείξει ο Βενιζέλος; Οτι άλλαξε κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς; Οι πολιτικοί δεν αλλάζουν και είναι αυτοί που μας οδήγησαν στην κρίση. Αυτοί τα έφαγαν μόνοι τους και τώρα κουνάνε το δάχτυλο στον λαό».
Ο Βενιζέλος είναι ένας στόχος εύκολος για λαϊκιστές πάσης φύσεως και σημείο αντιλεγόμενο για την «ελίτ του αντιελιτισμού» κάθε φορά που πρέπει να πριονίσει πολιτικούς αντιπάλους για να επιφέρει τον αδυσώπητο μέσο όρο στη δημόσια σφαίρα.
Εχοντας βιώσει την περίοδο με τον πυκνότερο πολιτικό χρόνο την τελευταία οκταετία, ο Βαγγέλης Βενιζέλος προφανώς έχει το δικαίωμα να προσαρμόζεται ακολουθώντας το αξίωμα περί τέχνης του εφικτού. Και μάλιστα ερήμην όλων ημών, αρθρογράφων, δημοσιολογούντων, ιδεολογικών αντιπάλων, που καλούνται να αναλύσουν την έκκλησή του για περισσότερη Ευρώπη και δημοκρατία απαλλαγμένοι από προκαταλήψεις: «Δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για αφελή όνειρα ούτε για ουδέτερους υπνοβάτες». Ακόμη και αν ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αυτοπροβάλλεται –με το συμπάθιο, κύριε Παπαδημούλη –ως δυνάμει εκφραστής του «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» χώρου, τα επιχειρήματά του αντικρούουν ακριβώς τον ανορθολογισμό της περιόδου: επιθέσεις στη Δικαιοσύνη, «δημοψηφισματική καταστρατήγηση της αναθεωρητικής διαδικασίας», πανεπιστήμιο των κομματικών ομάδων, διάψευση του success story του χρέους.
Τι σημασία έχει εάν για τον λαϊκιστή στην αρχή του σημειώματος ο Βενιζέλος είναι «από τους πιο μισητούς πολιτικούς στην Ελλάδα» και το όνομά του –μαζί με δεκάδες άλλα –συνδέεται με αθεράπευτες παθογένειες του πολιτικού συστήματος; Πολιτικός που υπερκαλύπτει με την κοινοβουλευτική του παρουσία την κομματική απήχηση, έχει τη δυνατότητα να μεταβολίζει τις ανάγκες του πρόσφατου παρελθόντος –από το PSI κι έπειτα –σε πολιτικές αξίες. Με τον τρόπο του εκφράζει τη δύσκολη οδό που απέρριψαν οι Νεοέλληνες όταν κοίταξαν πάνω απ’ τον γκρεμό και είδαν την άβυσσο. Προτίμησαν τα συνθήματα «δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε» και βέβαια ότι «η χούντα δεν τελείωσε το ’73». Αναπόφευκτα κάποιος θα έγραφε για τον εσπερινό της Μεταπολίτευσης.
