Κανείς δεν επιθυμεί να «ποινικοποιείται» η πολιτική ζωή του τόπου. Και πολλοί λένε ότι ο πρώην υπουργός Βαρουφάκης –ως κλασικός νάρκισσος –απλώς κατασκεύαζε μια φαντασιακή πραγματικότητα με αυτά που έλεγε κατά καιρούς. Και βεβαίως κανείς δεν θέλει να λησμονούμε –ως συνειδητοποιημένοι πολίτες –τα κρίσιμα οικονομικά προβλήματα του τόπου μας. Ομως μετά τη δημοσίευση –στον κυριακάτικο Τύπο –κάποιων τμημάτων του νέου βιβλίου του Βαρουφάκη, φοβάμαι ότι δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με κάποιες φροϊδικές φαντασιώσεις του πρώην υπουργού.
Ολα αυτά που περιγράφει ο Βαρουφάκης με την απόπειρα εισαγωγής ενός «παράλληλου νομίσματος» ενδεχομένως να συνιστούν προπαρασκευαστικές πράξεις εσχάτης προδοσίας, δηλαδή υπό την έννοια της υποκατάστασης «εκ των άνω» κάποιων κρατικών οργάνων και του σφετερισμού των αρμοδιοτήτων τους!
Ενδεχομένως να μην υπήρχε ένα συγκροτημένο επιχειρησιακό σχέδιο «κατάλυσης του πολιτεύματος» ή αυτό να ήταν πολύ ασαφές (vague), όπως υποστήριξε ο Πρωθυπουργός κ. Τσίπρας στην αγγλική εφημερίδα «Guardian».
Σε κάθε περίπτωση, πιστεύω ότι θα συνιστούσε παρακμή από την άλλη πλευρά να μη διερευνηθεί τουλάχιστον –από τις αρμόδιες Αρχές ή τη Βουλή –μια τέτοια εκδοχή και να δηλητηριάζει εσαεί το θεσμικό κλίμα και τη δημόσια ζωή της χώρας μας.
Οι δε παράνομες ηχογραφήσεις που διενεργούσε ο Βαρουφάκης, όταν μιλούσε με τον Πρωθυπουργό ή άλλους υπουργούς για αυτό το ζήτημα, μπορούν να αξιολογηθούν αποδεικτικά –όπως δέχθηκε και η Νομολογία μας στο πλαίσιο του άρθρου 177 του ΚΠΔ –γιατί ακριβώς θα αποκαλύψουν αν συντελέστηκε το σοβαρότατο αδίκημα των προπαρασκευαστικών πράξεων της εσχάτης προδοσίας.
Εξάλλου και η τροποποίηση που έγινε με τον Ν. 4356/2015 ενισχύει αυτή την ερμηνευτική κατεύθυνση, δηλαδή να αξιολογούνται και παράνομα αποδεικτικά μέσα, όταν πρόκειται να ελεγχθούν πολύ σοβαρά εγκλήματα. Επιπλέον, σε ένα γενικότερο επίπεδο –μετά τις αποκαλύψεις αυτές –μπορεί να αξιολογήσει κανείς για μία ακόμη φορά τις «παράδοξες πολιτικές φιγούρες» που ανακατεύτηκαν την τελευταία διετία στο δημόσιο γίγνεσθαι. Ετσι, ο Βαρουφάκης θυμίζει εκπληκτικά τη «φιγούρα» του αρχαίου Αλκιβιάδη, όπως την έχει σκιαγραφήσει έξοχα η Ζακλίν ντε Ρομιγί («Αλκιβιάδης»).
Οταν δηλαδή «συναντώνται» τα μεγέθη της ευφυΐας και του τυχοδιωκτισμού, συνήθως επικρατεί ο τυχοδιωκτισμός. Ο Βαρουφάκης υπό αυτή την έννοια «πραγματώνει» κάποιες εκφάνσεις ενός ιδιόμορφου τυχοδιωκτισμού. Γιατί;
Γιατί ενώ περιγράφει λεπτομερώς την εκκόλαψη ενός επικείμενου χάους στη χώρα, με την απόπειρα εισαγωγής ενός παράλληλου νομίσματος, πάνω από όλα θέλει να προβάλει τον εαυτό του, το εγώ του (ego)!
Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ, kalfelis@law.auth.gr
