Τι συμβαίνει όταν μέσα σε έναν πολιτικό σχηματισμό καλούνται να συμμετάσχουν άνθρωποι που δεν συμπαθούν και πολύ ο ένας τον άλλο; Μπορεί οι ηγεσίες ΠΑΣΟΚ και ΚΙΔΗΣΟ να τα ‘χουν βρει μεταξύ τους, όμως σε διάφορα μέρη της Ελλάδας οι μεν δεν θέλουν να βλέπουν τους δε. Πώς να το κάνουμε; Οσο πιο στενή η σχέση, λένε, τόσο πιο σκληρός ο χωρισμός. Οι παλιοί πολιτικοί σύντροφοι είναι πάντα αυτοί που θα σε κρίνουν πιο σκληρά, ειδικά όταν τους παράτησες στην πιο δύσκολη στιγμή τους –ρωτήστε τους φίλους στη ΔΗΜΑΡ, κάτι παραπάνω ξέρουν. Μπορεί οι εκλογές να αργούν ακόμα, αλλά οι μάχες του σταυρού δεν σταματούν ποτέ. Και επειδή η Κεντροαριστερά έχει ακόμα δρόμο μπροστά της, όσο πιο γρήγορα τέτοιου είδους προβλήματα λυθούν τόσο ευκολότερα θα αποφευχθούν οι καραμπόλες.

Καραμπόλες είπα και θυμήθηκα μια εκδρομή που είχα κάνει μέχρι τη Σπάρτη –ωραία πόλη και με μακρά ιστορία, την οποία, παρεμπιπτόντως μνημόνευσε και η Φώφη στη χθεσινή της ομιλία: «Ελπίζοντας ότι σε αυτή τη μάχη θα είναι όλοι παρόντες, ότι η Ιστορία δεν θα γράψει το “πλην Λακεδαιμονίων”». Ωραία μπηχτή, ειδικά όταν πριν από λίγο καιρό ο Γιάννης Δατσέρης, εκ των ιδρυτών της Ωρας Αποφάσεων, έγραφε στα «ΝΕΑ» άρθρο με τίτλο «Εγώ ο Λακεδαιμόνιος», εκφράζοντας τους δισταγμούς του για το εγχείρημα της ΔΗΣΥ. Την ξέρουν την ιστορία τους στον χώρο, φαίνεται.

Τελευταία Νέα