Τις ανεξάρτητες Αρχές στην Ελλάδα, πλην του κυρίου Σημίτη που τις δημιούργησε, και ίσως δύο – τριών ακόμη, ουδείς άλλος τις αγάπησε. Πράγμα όχι τόσο παράδοξο, αφού ο βασικός ομφάλιος λώρος του πελατειασμού κάνει αρεστό το κράτος στους, κατά τα λοιπά, αντικρατιστές Ελληνες. Μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού πρέπει να είναι οι συνέλληνες που θυμούνται έναν πρόεδρο του ΑΣΕΠ ή του ΕΣΡ, κι ακόμη λιγότεροι όσοι μπορούν να μνημονεύσουν ένα επίτευγμά τους.

Οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που εναλλάξ κυβερνούσαν υπήρξαν φειδωλές έως αρνητικές απέναντι στις Αρχές, πράγμα φυσιολογικό εν τέλει, αφού αυτά τα κόμματα κάθε άλλο παρά φιλελεύθερο οικονομικό προσανατολισμό είχαν, όμνυαν στο πελατειακό κράτος και τον λαϊκισμό.

Την επακολουθήσασα κατάρρευση ανέλαβαν να διαχειριστούν στην τελευταία της φάση οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Αυτοί, υπερφαλαγγίζοντας όλους τους προηγούμενους σε λαϊκισμό και αντιμεταρρυθμιστικό πνεύμα, έδειξαν νωρίς τις εχθρικές τους διαθέσεις απέναντι στις ανεξάρτητες Αρχές. Οταν, παρά τις συστηματικές προσπάθειες καταδάφισής τους, το 2015, απέτυχαν, άλλαξαν το σχέδιό τους. Φορώντας τη λεοντή του φίλου των Αρχών δεν επιτίθενται, πλέον, μετωπικά εναντίον τους, αλλά προσπαθούν να τις μετατρέψουν από ανεξάρτητες σε θεραπαινίδες της κυβέρνησης. Το ΑΣΕΠ, για παράδειγμα, από Αρχή που θα έπρεπε να έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στην οργάνωση του συστήματος διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού, από την πρόσληψη μέχρι την αποχώρηση του δημοσίου υπαλλήλου, περιορίζεται στον έλεγχο των χαρτιών («νομιμότητας») για προσλήψεις που γίνονται από πελατοκράτες δημοτικούς άρχοντες ή από ποικίλα όσα δημόσια νομικά πρόσωπα. Ακόμη κι όταν η ίδια η Αρχή διαπιστώνει ότι 7 στις 10 από αυτές τις προσλήψεις είναι παράνομες, ουδέν γίνεται. Το μαχαίρι του προγραμματισμού και το πεπόνι της διεξαγωγής των προσλήψεων το κρατάει η κυβέρνηση. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και με το ΕΣΡ. Μετά την ήττα του ρέκτη της αναμόρφωσης του μιντιακού τοπίου κ. Παππά, επανήλθε ο ίδιος με σχέδιο νόμου για την ψηφιοποίηση του διαφημιστικού τοπίου. Σύμφωνα με αυτήν, το ΕΣΡ μετατρέπεται σε παρακολούθημα του αναδόχου που θα έχει την ευθύνη παρακολούθησης της ηλεκτρονικής πλατφόρμας (όποτε κι αν δημιουργηθεί). Τους κανόνες λειτουργίας του συστήματος, την κρίση περί των παραβάσεων, τις ποινές, όλα αυτά θα τα θέτει ο άρχων υπουργός σε μια, κατά τα λοιπά, ιδιωτική συναλλαγή. Στην Αρχή απομένει να κρατάει τα πρακτικά και να σερβίρει τους καφέδες.

Βεβαίως, η μεταμφίεση των αντιμεταρρυθμιστών ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν αρκεί πλέον για να κρύψει την επιθετικότητά τους απέναντι στη συντεταγμένη πολιτεία. Αυτοί στρέφονται εναντίον της Δικαιοσύνης, τις Αρχές θα σεβαστούν; Οι υπόλοιποι της αντιπολίτευσης και, κυρίως, εκείνοι που διακηρύσσουν σε όλους τους τόνους τη φιλελεύθερη και αντικρατικιστική τους πολιτική είναι, όμως, έτοιμοι να προτείνουν ένα σχέδιο ανεξαρτησίας για τις ανεξάρτητες Αρχές; Θα είναι απολύτως κρίσιμο για τη διατηρήσιμη έξοδό μας από την κρίση και τη μετάβασή μας σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία.

Ο Παναγιώτης Καρκατσούλης είναι εμπειρογνώμων Δημόσιας Διοίκησης και πρώην βουλευτής με Το Ποτάμι

Τελευταία Νέα