Οταν οι θεσμοί απαξιώνονται τόσο προκλητικά και ενίοτε ξεδιάντροπα από την κυβέρνηση, που θεωρεί ότι κατέχει ελέω Θεού όλες τις εξουσίες, θα έπρεπε να έχει εξεγερθεί το σύμπαν. Ασφαλώς και δεν πέρασε απαρατήρητη αυτή η αναίσχυντη αντιθεσμική παρέμβαση που κινείται στα όρια της εκτροπής, αλλά και πάλι λίγα ελέχθησαν σε σχέση με το μέγεθος του κινδύνου.
Η πρωτοφανής οργισμένη αντίδραση από τον πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, ο οποίος μίλησε εξ ονόματος όλων των δικαστικών λειτουργών, υπήρξε πράγματι θαρραλέα και θα αφήσει εποχή ανεξάρτητα από τα πρόσωπα. Την ίδια μέρα, μάλιστα, στο θέμα παρενέβη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, στον οποίο πολλά μπορεί να προσάψει κανείς, αλλά στο συγκεκριμένο θέμα δεν άφησε περιθώρια για παρερμηνείες. Ξεκαθάρισε ενώπιον της πολιτικής ηγεσίας του τόπου ότι η ανεξαρτησία των δικαστών δεν είναι προνόμιο εκ του Συντάγματος προς ίδιον όφελος, αλλά δικλίδα ασφαλείας για την προστασία του κράτους δικαίου.
Ολη αυτή συζήτηση θεωρητικώς θα μπορούσε να είχε κλείσει οριστικά με την παρέμβαση του Προέδρου ως μια μαύρη σελίδα που δεν πρέπει να επαναληφθεί. Ωστόσο, η κυβέρνηση δεν άφησε να περάσουν τρεις μέρες και επανήλθε στο κορυφαίο επίπεδο με δηλώσεις του Πρωθυπουργού και του αρμόδιου υπουργού Δικαιοσύνης, επικρίνοντας με ακραίο τρόπο τους λειτουργούς της Θέμιδος.
Αυτά τα φαινόμενα δεν είναι μια απλή παρανόηση ρόλων και ανωριμότητας εκ μέρους των κυβερνώντων που έχουν μάθει να τσαλακώνουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Πρόκειται, δυστυχώς, για πρόκληση με επικίνδυνες προεκτάσεις, καθώς μπορεί εύκολα να φανταστεί κανείς τι συμβαίνει στο παρασκήνιο όταν έχουμε αυτού τους είδους τις εκδηλώσεις στο προσκήνιο.
Η αντιπολίτευση μπορεί να στηλίτευσε την ανοίκεια επίθεση στους θεσμούς, αλλά δεν έκανε ακόμη όσα έπρεπε και κυρίως όσα επιβάλλουν το μέγεθος και πρωτίστως η σοβαρότητα του ζητήματος. Οφείλουν τουλάχιστον τα κόμματα του δημοκρατικού ευρωπαϊκού τόξου να ομονοήσουν και να αντιδράσουν από κοινού σε έναν τόσο ακραίο εκτροχιασμό των κανόνων του πολιτεύματος.
Τα κεκτημένα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας δεν μπορεί να τυγχάνουν ευκαιριακής αντιπολιτευτικής κριτικής εις βάρος της ανεύθυνης κυβέρνησης. Πρέπει όλοι να τα προασπιστούν με κάθε τρόπο ως θεμελιώδη δικαιώματα για τους πολίτες της ανώριμης δημοκρατίας.