Στον κόσμο της ζωγραφικής μπήκε από τον κόσμο της λογοτεχνίας. Τα βιβλία που διάβαζε αποκτούσαν μέσω της φαντασίας καλλιτεχνικές διαστάσεις και κάποια στιγμή οι χαρακτήρες τους αποτυπώνονταν στον καμβά. Η αρχή πάντως για την Ελλη Κουτσουκέλλη έγινε όταν 18 ετών μπήκε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης, με καθηγητές τον Θεοφυλακτόπουλο και τον Φωκά. «Η σχολή μού έδωσε τις βάσεις, μου έμαθε σχέδιο και χρώμα, αλλά μετά θέλησα να συνεχίσω και να δω κάτι διαφορετικό. Με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση πήγα στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, όπου βρήκα την ελευθερία και τον πειραματισμό. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου εκεί πήρα δύο υποτροφίες από τη Βασιλική Ακαδημία της Σκωτίας για να μελετήσω και να εμπνευστώ από την Ιταλία. Ετσι, δύο συνεχόμενα καλοκαίρια τα πέρασα εκεί. Το αποτέλεσμα ήταν η παραγωγή μιας δουλειάς την οποία έδειξα στην πρώτη ατομική μου έκθεση με τίτλο “Διάφανος χρόνος”, στη Μέδουσα – Αίθουσα Τέχνης στην Αθήνα, σε επιμέλεια της Ελισάβετ Πλέσσα. Πάντα επιλέγω απλά υλικά. Μου αρέσουν το μελάνι, η αμεσότητα και η δύναμη που έχει, όπως και το κάρβουνο, καθώς και η καθαρότητα του χαρτιού. Τα έργα μου ακροβατούν ανάμεσα στο εικονικό και στο ανεικονικό».
ΑΦΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΧΡΟΝΑ. Μέρος της δεύτερης ατομικής της έκθεσης «Τοπία του νου», που πραγματοποίησε φέτος επίσης στη Μέδουσα, βρίσκεται στην Ανδρο, στην έκθεση «Εύκρατη ζώνη» στο Ιδρυμα Π. & Μ. Κυδωνιέως. «Πρόκειται για εσωτερικά τοπία, της φαντασίας, όπου η αφορμή δεν είναι εικόνες της πραγματικότητας. Είναι έργα αφαιρετικά, σκοπός των οποίων είναι να αναδείξουν την αξία της ίδιας της ζωγραφικής. Είναι έργα ζωντανά που πάλλονται, που έχουν εσωτερικό ρυθμό, παύσεις, εντάσεις, στροφές, είναι έργα εκρηκτικά χωρίς να είναι χειρονομιακά. Διότι ενώ η χειρονομία (σ.σ. χειρονομιακή ζωγραφική) εμπεριέχει την έννοια του χρόνου, τα δικά μου έργα δεν την εμπεριέχουν. Γίνονται άχρονα. Και ενώ έχουν δραματικότητα επειδή είναι ζωντανά και συγχρόνως έχουν και μια αποστασιοποίηση. Το έργο που παρουσιάζω στην Ανδρο, που είναι πέντε μέτρα, μου πήρε τρεις μήνες, το κάρβουνο από την άλλη χρειάζεται λιγότερο χρόνο. Οι καλλιτέχνες που έχω μελετήσει και με συγκινούν είναι ο Χοκουσάι, ο Χόκνεϊ, ο Χαλεπάς, ο Κουνέλλης. Δεν σημαίνει ότι έχω επηρεαστεί από αυτούς. Το θέμα των επιρροών είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο και πιο βαθύ. Απλώς σίγουρα αυτοί είναι από τους καλλιτέχνες που αγαπώ πιο πολύ. Αυτή την εποχή ετοιμάζω μια νέα δουλειά και βρίσκομαι στη φάση της δημιουργίας της και υπολογίζω ότι σε ένα – δυο χρόνια θα την εκθέσω».
Τελευταία Νέα