Κοιτώντας από απόσταση, τα νερά της Κεντροαριστεράς μοιάζουν ήρεμα, με πορεία προς τα ανοιχτά, σαν να έχουν πάρει τον δρόμο τους. Οσο πιο κοντά πλησιάζεις, όμως, τόσο πιο πολύ μπορείς να παρατηρήσεις τα ρεύματα που κρύβουν παγίδες, ακριβώς γιατί φαντάζουν ακίνδυνα.

Το στοίχημα της διεύρυνσης

Από την αρχή, ο στόχος της Χαριλάου Τρικούπη ήταν ο νέος φορέας της Κεντροαριστεράς να μην απαρτίζεται μόνο από τα κόμματα που αποτελούν τη ΔΗΣΥ. Οι υψηλοί τόνοι με Το Ποτάμι έπεφταν σταδιακά μέχρι το Συνέδριο, όπου η θερμή υποδοχή του Σταύρου Θεοδωράκη από τη βάση έδειχνε να λιώνει τον πάγο μεταξύ τους. Μερικά πράγματα, ωστόσο, είναι μάλλον δύσκολα να ξεπεραστούν –η αναφορά Θεοδωράκη σε βουλευτές που «αποστάτησαν» δεν κάθησε καλά στην ηγεσία, η οποία πέταξε το γάντι, λέγοντας πως η Επιτροπή Δεοντολογίας με τον Νίκο Αλιβιζάτο είναι η τέλεια ευκαιρία για Το Ποτάμι να κάνει το μεγάλο βήμα, με την μπάλα πλέον στη δική του πλευρά.

Η άλλη δύναμη του χώρου, η Ωρα Αποφάσεων, παρέμεινε ακόμα πιο διστακτική. Στο τέλος του Συνεδρίου, οι ιδρυτές του σχήματος μετρούσαν την απώλεια του Γιάννη Ραγκούση, ο οποίος επέλεξε να ανταποκριθεί στην πρόσκληση Γεννηματά.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι τα σχήματα χρειάζονται χρόνο, ο οποίος, με βάση το χρονοδιάγραμμα που σκοπεύει να τηρήσει η ΔΗΣΥ, είναι λιγοστός. Στο αντίστοιχο blame game, αυτή τη στιγμή ο ένας κατηγορεί τον άλλο για έλλειψη εμπιστοσύνης, παρόλο που, τουλάχιστον στην περίπτωση του Ποταμιού, υπάρχει αχνό φως στην άκρη του τούνελ.

Η φύση του νέου φορέα

Η φύση του ενιαίου φορέα δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στο εσωτερικό της Συμπαράταξης. Είναι, ωστόσο, ένα από αυτά που μπορούν να προκαλέσουν ζημιά, καθώς αποτελεί σημείο αναφοράς των διαφορετικών απόψεων μέσα στη ΔΗΣΥ. Τα μέτωπα είναι δύο: ΠΑΣΟΚ, ΚΙΔΗΣΟ και ΕΔΕΜ γέρνουν προς τον ομοσπονδιακό χαρακτήρα του νέου φορέα, ενώ ΔΗΜΑΡ και Κινήσεις Πολιτών προτείνουν ενιαία μορφή, με πολλές τάσεις. Αυτή η διαφωνία θα μπορούσε να είναι σημαντική για το μέλλον της παράταξης, ωστόσο, με την πρόταση της ΔΗΜΑΡ για διπλή κάλπη, μαζί με την εκλογή αρχηγού, βγάζει το κάθε κόμμα από την υποχρέωση να φέρει το ζήτημα στο εσωτερικό του, επικυρώνοντας την όποια απόφαση από τη βάση.

Τα εσωκοµµατικά του ΠΑΣΟΚ

Ακόμα κι αυτή η συμβιβαστική πρόταση, όμως, δημιουργεί τριγμούς: Αν υπάρξει διπλή κάλπη, ποιος ο λόγος για Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ; Πότε αυτό θα γίνει; Αυτή η αμφισβήτηση, από μερίδα του κόμματος, της δέσμευσης Γεννηματά για εσωτερικές διαδικασίες, μαζί με την αντίστοιχη αντίδραση για τη σύνθεση του Κεντρικού Συμβουλίου, δείχνουν μια έλλειψη εμπιστοσύνης στη σημερινή ηγεσία. Η πλευρά των διαφωνούντων, που πρόσκεινται στον γραμματέα Στέφανο Ξεκαλάκη και τον ευρωβουλευτή Νίκο Ανδρουλάκη, κρατά ενιαία στάση απέναντι στη Χαριλάου Τρικούπη, η οποία ωστόσο δεν διστάζει να επιμένει πως τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.

Η προσέγγιση των αντιδρώντων για συμμετοχή στο Συμβούλιο υπόκειται σε διαφορετικές διηγήσεις, ανάλογα με το ποιος είναι ο συνομιλητής. Το μόνο βέβαιο είναι πως το πολιτικό παιχνίδι εντός του ΠΑΣΟΚ είναι ουσιαστικό για την επόμενη μέρα της ΔΗΣΥ, κυρίως γιατί σ’ αυτό μπλέκονται και μελλοντικοί υποψήφιοι αρχηγοί.

Η εκλογή του αρχηγού

Με τον Νίκο Αλιβιζάτο να μοιάζει έτοιμος να ανακοινώσει έναν πρώτο πυρήνα συμμετεχόντων στην Επιτροπή Δεοντολογίας στις αρχές της επόμενης εβδομάδας, φαίνεται πως ένα σημαντικό τμήμα όσων σκέφτονται να βάλουν υποψηφιότητα για την αρχηγία του νέου φορέα προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ. Εκτός από την ίδια τη Φώφη Γεννηματά, είναι αρκετοί αυτοί που εξετάζουν όλα τα ενδεχόμενα –και δεν προέρχονται μόνο από την εσωτερική της αντιπολίτευση. Παράλληλα, είναι σχεδόν βέβαιη η υποψηφιότητα του Σταύρου Θεοδωράκη σε περίπτωση που Το Ποτάμι αποφασίσει να συμμετάσχει στη διαδικασία, καθώς και ενός υποψηφίου από την Ωρα Αποφάσεων, αν τελικά αποφασίσουν να μπουν κι αυτοί στο εγχείρημα –υποψηφιότητα ξέχωρη, όπως είναι φυσικό, από την πιθανή του Γιάννη Ραγκούση. Τέλος, υπάρχει πάντα η περίπτωση της έκπληξης, με ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής, που θα έκανε τα πράγματα ευκολότερα –πρόκειται όμως περισσότερο για ένα σενάριο wishful thinking, παρά για κάτι χειροπιαστό.