«Η εύλογη αποζημίωση προσδιορίζεται πάντα με βάση τα οικονομικά οφέλη του χρήστη», σημειώνει ο Ρούντε. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η Google θα έπρεπε να πληρώνει 10% από τον τζίρο της στη Γερμανία στους γερμανούς εκδότες. Η Google κάνει τα πάντα ώστε ο τζίρος της στην Ευρώπη να μην προσδιορίζεται ανά χώρα, αλλά πανευρωπαϊκά από τα κεντρικά της στο Δουβλίνο. Αλλά «εμείς γνωρίζουμε ότι ο τζίρος της Google από τη λειτουργία της ως μηχανή αναζήτησης στη Γερμανία ανέρχεται στα 5-7 δισ. ευρώ ετησίως», λέει ο Ρούντε. Θεωρητικά λοιπόν, η Google θα έπρεπε να πληρώνει για τα δικαιώματα των γερμανών εκδοτών 700 εκ. ευρώ ετησίως. Η VG Media εκπροσωπεί ένα μέρος των γερμανών εκδοτών, μεταξύ των οποίων και μεγάλα ονόματα όπως Handelsblatt, Axel Springer Verlag, Burda, Funke Mediengruppe, DuMont Mediengruppe κ.ά. Για λογαριασμό αυτών των εκδοτών προσέφυγε στα δικαστήρια κατά της Google, από την οποία διεκδικεί 1,2 – 1,4 δισ. ευρώ.

Από τη μάχη αυτή λείπουν αρκετά μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα της Γερμανίας –Spiegel, Frankfurter Allgemeine Zeitung, Sueddeutesche Zeitung, Die Zeit. H πιθανότερη εξήγηση είναι ότι φοβούνται τη δύναμη που έχει η Google στην αγορά. «Η Google ακολουθεί στη Γερμανία και την ΕΕ μία ύπουλη στρατηγική» λέει ο Ρούντε. Απειλεί ευθέως όσους προσφεύγουν στα δικαστήρια. «Το έκαναν και εναντίον της VG Media», εξηγεί, «τον Σεπτέμβριο του 2014. Με επιστολή απείλησαν ότι η προσφυγή στα δικαστήρια θα έχει επιπτώσεις στην καταχώρηση των εκδοτών που εκπροσωπούμε, μέχρι και αποκλεισμό τους από τα αποτελέσματα αναζήτησης». Παράλληλα, η Google για να σπάσει το μέτωπο των εκδοτών, πριμοδοτεί όσους δεν τα βάζουν μαζί της με ένα αδιαφανές δικό της σύστημα αποζημίωσης, το Digital News Initiative (DNI). Μέσω του DNI πληρώνει στη Γερμανία 120 εκατ., στην Ιταλία 40 εκατ. και στη Γαλλία συμφώνησε το 2015 να πληρώσει 60 εκατ. σε τρία χρόνια.

Η VG Media (www.vgmedia.de) θεωρεί ότι αυτό είναι κατάχρηση της θέσης της Google στην αγορά. Αυτό εμπίπτει στις ρυθμίσεις για τα καρτέλ και πρέπει να κριθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η Κομισιόν έχει διαπιστώσει ότι το μερίδιο της Google στην αγορά των μηχανών αναζήτησης στην Ευρώπη φτάνει στο 95%. Για αυτό και η VG Media απευθύνθηκε το 2015 στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, είναι η επόμενη προσφυγή, με την οποία θα ασχοληθεί η αρμόδια επίτροπος ανταγωνισμού Μαργκρέτε Βεστάγκερ.

Ενα δεύτερο επίπεδο είναι το ζήτημα των πνευματικών δικαιωμάτων βάσει του γερμανικού νόμου του 2013. Αυτό κρίνεται στα γερμανικά δικαστήρια. Το Εφετείο του Βερολίνου με την απόφαση της 9ης Μαΐου 2017 δικαίωσε τη VG Media κρίνοντας ότι η Google παραβιάζει τον γερμανικό νόμο. Ταυτόχρονα όμως απέστειλε προδικαστικό ερώτημα στο Δικαστήριο της ΕΕ, ζητώντας να ερμηνεύσει κατά πόσον η εθνική νομοθεσία για τα πνευματικά δικαιώματα εμπίπτει στην υποχρέωση προγενέστερης γνωστοποίησής της στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για να είναι εφαρμοστέα σε εθνικό επίπεδο.

Το πρόβλημα εδώ είναι η διασταλτική ερμηνεία των πνευματικών δικαιωμάτων ως κανόνων που θέτουν τεχνικές προδιαγραφές στην παροχή υπηρεσιών. Εάν η ερμηνεία αυτή επιβεβαιωθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όλες οι εθνικές νομοθεσίες περί πνευματικών δικαιωμάτων θα ακυρωθούν επειδή δεν γνωστοποιήθηκαν προηγουμένως στην Κομισιόν, βάσει της οδηγίας 98/34/ΕC. Αυτή ορίζει την υποχρέωση προγενέστερης γνωστοποίησης της εθνικής νομοθεσίας. Και εάν υιοθετηθεί, θα προκληθεί χάος, δεδομένου ότι σχεδόν όλες οι χώρες – μέλη έχουν εφαρμόσει νομοθεσία για τα πνευματικά δικαιώματα, με την πεποίθηση ότι δεν αποτελούν κανόνες τεχνικών προδιαγραφών. Κατά τη νομική επιχειρηματολογία της VG Media, τα κράτη – μέλη θα χάσουν το κυρίαρχο δικαίωμα να ρυθμίζουν ανεξάρτητα τα εν λόγω δικαιώματα στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Και το αποτέλεσμα de facto θα είναι η εκμετάλλευση της πνευματικής ιδιοκτησίας χωρίς καμία υποχρέωση αποζημίωσης από τις μηχανές διαδικτυακής αναζήτησης.

H απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ αναμένεται μέχρι το τέλος του 2018. Από τα κράτη – μέλη αναμένεται να τοποθετηθούν σχετικά με την εφαρμογή της οδηγίας. Αν ληφθεί υπόψη ότι οι αποφάσεις του Δικαστηρίου της ΕΕ δεν είναι καθαρά νομικές, αλλά αντικατοπτρίζουν και τους συσχετισμούς στην ΕΕ, προκύπτει άμεση ανάγκη συμμετοχής της Ελλάδας στις διαδικασίες του ΔΕΕ, πριν να είναι αργά. Ο χρόνος πιέζει. Η προθεσμία για την τοποθέτηση των κρατών – μελών λήγει τον Οκτώβριο του 2017.