Θα μπορούσε να είναι μυθιστόρημα πολιτικής φαντασίας. Είναι όμως όσα έζησε αυτή η χώρα. Και συνθέτουν μια ζοφερή πραγματικότητα όπου ένας επίδοξος πρωθυπουργός ζητεί πετρέλαιο από μια χώρα της Λατινικής Αμερικής και τη διαμεσολάβησή της για να εξασφαλίσει τη στήριξη δύο άλλων χωρών, ενώ όταν αναλαμβάνει την εξουσία υπουργοί τού ζητούν την έξοδο της χώρας από την ευρωπαϊκή οικογένεια και ο ίδιος –όπως αποκάλυψαν «ΤΑ ΝΕΑ» το Σάββατο –ανταλλάσσει μηνύματα με τον υπουργό Οικονομικών.

Αυτό που συγκλονίζει σε αυτήν την τρομακτική ιστορία είναι το μέγεθος της αφέλειας. Μα πραγματικά πίστευαν ότι η ταλαιπωρημένη Βενεζουέλα μπορούσε να προσφέρει πετρέλαιο και ότι είχε τα διπλωματικά μέσα για να πείσει την Κίνα και τη Ρωσία να μας δανειοδοτήσουν αδρά; Κι αλήθεια, δεν ήξεραν ότι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ήθελε ακριβώς αυτό, την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, και ότι είχε κάνει τη σχετική πρόταση στον «προδότη» Ευάγγελο Βενιζέλο, την οποία εκείνος είχε απορρίψει ασυζητητί;

Εκείνο που αφήνει μια πολύ πικρή γεύση είναι ότι αυτή η κάθοδος προς τη δραχμή, κάθοδος που όπως αποδείχθηκε ανακόπηκε την τελευταία στιγμή, έγινε κρυφά από τους πολίτες. Σε αυτούς, σε όλους εμάς, οφείλει πρωτίστως να δώσει εξηγήσεις η κυβέρνηση πέρα από τα κόμματα που δικαιώς την εγκαλούν για την ένοχη σιωπή της. Στις δημοκρατίες, κι όχι ασφαλώς στα καθεστώτα με τα οποία αρέσκεται να συνδιαλέγεται ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι γίνεται.