Στο σκίτσο που μπορεί κανείς να δει στην ιστοσελίδα www.theaoi.com o Μπιλ Μάρεϊ φοράει ένα κόκκινο, λιτό παπιγιόν, έχει ένα αδιόρατο μειδίαμα και πόζα που θυμίζει παλιούς αμερικανούς πολιτικούς στις φωτογραφίσεις του «National Geographic». Θυμίζει, όμως, ταυτόχρονα και κάτι από τη στωικότητα του ήρωα που θαυμάσαμε στο «Χαμένοι στη μετάφραση» της Σοφίας Κόπολα (εντάξει, «Η μέρα της μαρμότας» του Χάρολντ Ράμις χρονολογείται το 1993 και ο Φιλ Κόνορς του Μάρεϊ σ’ εκείνη την ταινία παραείναι νέος φυσιογνωμικά). Με αυτή την απεικόνιση του αμερικανού ηθοποιού, ο Τόνι Ροντρίγκεζ εξασφάλισε μία από τις 15 υποψηφιότητες στα πρεστιζάτα World Illustration Awards ύστερα από την ανάθεση που του πρότεινε ο art director της «Washington Post» Μάικλ Τζόνσον. Ο διαγωνισμός βρίσκεται στο τελικό του στάδιο για τη φετινή χρονιά, καθώς στις 3 Αυγούστου δύο από τους υποψηφίους θα αναγορευτούν τελικοί νικητές. Στη συνέχεια 200 σχέδια των κορυφαίων εικονογράφων παγκοσμίως θα εκτεθούν στο Somerset House του Λονδίνου ώς το τέλος Αυγούστου (οι πιο παρατηρητικοί από τους σινεφίλ ήδη θα αναγνώρισαν στο άκουσμα του κτιρίου το μέρος όπου γυρίστηκαν σκηνές από τις ταινίες «Goldeneye», «The duchess» και «Σέρλοκ Χολμς» του 2009 με τους Τζουντ Λο και Ρόμπερτ Ντάουνι τζούνιορ).
Κάθε πρότζεκτ που συμμετέχει στον διεθνή διαγωνισμό κρύβει από πίσω του μια μικρή ιστορία. Ο Ροντρίγκεζ, για παράδειγμα, είχε στη διάθεσή του περίπου δύο ημέρες για να σχεδιάσει τον 66χρονο Μπιλ Μάρεϊ με αφορμή τη βράβευση του ηθοποιού με το Βραβείο Αμερικανικού Χιούμορ Μαρκ Τουέιν, τον περασμένο Οκτώβριo (ήταν σ’ εκείνη την τελετή που μια δήλωση του Μάρεϊ έγινε viral για την ανταπόκριση της επόμενης ημέρας: «Οσο και να το φοβάμαι, έφτασε η ώρα να το ομολογήσω. Ο κόσμος με αγαπάει»). Ο Μάικλ Τζόνσον της «Ουάσιγκτον Ποστ» τού είχε στείλει e-mail Δευτέρα απόγευμα δίνοντάς του προθεσμία ώς την Τετάρτη. Ο Ροντρίγκεζ αποδέχθηκε την πρόκληση και ξεκίνησε να ψάχνει πορτρέτα του Μάρεϊ για την ιδανική ηλικία απεικόνισής του και να ξεψαχνίζει το προσωπικό του αρχείο με δημοσιεύματα του «National Geographic».
ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΚΑΙ Η ΤΙΓΡΗΣ. Σε μια άλλη περίπτωση, η Λίζι Στιούαρτ έπρεπε να εικονογραφήσει τη φανταστική ιστορία της μικρής Σάρα, η οποία πηγαίνει στον κήπο του σπιτιού της με βαριά καρδιά, επειδή δεν πιστεύει ότι θα συναντήσει εκεί την τίγρη που της έχει περιγράψει η γιαγιά της για να τη βγάλει από τη μονοτονία της αγγλικής καθημερινότητας. Με τα μπλε μολύβια που χρησιμοποίησε η Στιούαρτ στην πρώτη εικονογράφηση παιδικού βιβλίου που επιχείρησε –για τις εκδόσεις Quarto Kids –κέρδισε επίσης μία από τις 15 υποψηφιότητες και αναμένει τη μεθαυριανή απόφαση της κριτικής επιτροπής.
Εναν πιο σκοτεινό κόσμο –κυριολεκτικά και μεταφορικά –αποτύπωσε η Γαλλίδα Μαργκερίτ Καρνέκ μετά την έξωση των μεταναστών από τη «Ζούγκλα» του Καλαί τον περσινό Μάρτιο. Επιλέγοντας το ασπρόμαυρο σκίτσο, υπενθύμισε και την αποτύπωση του προσφυγικού ζητήματος συχνά με όρους άσπρο – μαύρο στον ευρωπαϊκό Τύπο, όπως δήλωσε η ίδια μετά την υποψηφιότητά της στα World Illustration Awards.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΘΕΣΜΟΣ. Τα Διεθνή Βραβεία Εικονογράφησης είναι ο πιο σημαντικός θεσμός της Βρετανίας τα τελευταία 40 χρόνια αναδεικνύοντας τους κορυφαίους δημιουργούς σε διαφορετικές κατηγορίες (Τύπος, βιβλία, pop up, διαφήμιση, πόστερ, graphic novels κ.ά.). Μετά τη συνεργασία μάλιστα της κριτικής επιτροπής με το Directory of Illustration, με έδρα την Καλιφόρνια, η απήχηση των βραβείων απέκτησε γρήγορα διεθνείς διαστάσεις. Ηδη στη φετινή λίστα με τους υποψηφίους περιλαμβάνονται καλλιτέχνες από την Ολλανδία, την Ιταλία (δύο), το Ισραήλ, τη Νότια Κορέα και το Χονγκ Κονγκ. Εξίσου πολυσυλλεκτική είναι και η επιτροπή των κριτών, που απαρτίζεται από 24 πεπειραμένους αλλά και ανερχόμενους εικονογράφους, οι οποίοι προέρχονται επίσης από διαφορετικές ηπείρους.
