Προχθές, 31η Ιουλίου, κυκλοφόρησα, λόγω υποχρεώσεων, σε κεντρικές περιοχές της Αθήνας για αρκετές ώρες. Σε περιοχές που, θεωρητικά, είναι από τις τελευταίες που η οικονομική κρίση προκάλεσε καθίζηση στις ζωές των κατοίκων της (αν και το «συσσίτια στην Κηφισιά» δεν προκαλεί πλέον εντύπωση). Ημερομηνία σημαδιακή στη σημειολογία των διακοπών. Η ημέρα της μεγάλης σκάντζας. Η παραμονή της μεγάλης εξόδου. Οι άνθρωποι γύρω μου θα έπρεπε να είναι χαρούμενοι, ύστερα μάλιστα και από την τιμή που μας έκανε ο Πρωθυπουργός να μοιραστεί μαζί μας τις προσωπικές του εμπειρίες και να μας πει ότι στους δρόμους βλέπει χαμογελαστά πρόσωπα. Οσοι δεν ετοιμάζονται να φύγουν για διακοπές, έχουν μόλις γυρίσει με το «έγκαυμα» του καλοκαιριού ακόμη επάνω τους.
Δεν είδα όμως αυτό. Αντίθετα, είδα ανθρώπους σε ουρές. Αγχωμένους, ιδρωμένους, με το κεφάλι σκυφτό. Σε τράπεζες και δημόσιους οργανισμούς. Τελευταία ημέρα καταβολής του φόρου, του ΕΦΚΑ και δεν ξέρω τι άλλων εισφορών. Παρά την καθιέρωση διαφόρων e-πληρωμών, οι τράπεζες φίσκα. Ενώ τα μαγαζιά με τις πολύχρωμες βιτρίνες και την επαγγελία των μεγάλων εκπτώσεων άδεια. Μπορεί η κυβέρνηση να πανηγυρίζει για την έξοδο στις αγορές, εδώ όμως ακόμη την είσοδο στην αγορά δεν την είδαμε. Ιχνος καλοκαιρινής διάθεσης ακόμη και στα καφέ, όπου κάθησα περιμένοντας κάποια ραντεβού. Στα διπλανά τραπέζια δεν μιλούσαν για τις διακοπές που θα πάνε, για τις διακοπές από τις οποίες γύριζαν. Για εισφορές μιλούσαν, για πληρωμές, κάποιοι για τον Μαδούρο και τη Βενεζουέλα, περισσότεροι για το πολιτικό θρίλερ που αποκαλύπτει σε συνέχειες ο Βαρουφάκης και τα πρωθυπουργικά SMS. Μια έφηβη που φορούσε τισέρτ με ροζ φλαμίνγκο θύμισε ότι κάπου είναι καλοκαίρι. Μόνο στο δελτίο της ΕΡΤ έπαιζε, ως πρώτη είδηση, ότι ο κόσμος είναι στις παραλίες. Θα έχουν, φαίνεται, απόρρητες πληροφορίες.
