Κουραφέξαλα

Πώς συνδυάζεται το περιλάλητο άγχος της εποχής μας με τόσους ανθρώπους, νέους και ηλικιωμένους, απλωμένους σε καφετέριες (δεν μιλάμε για ταβέρνες και εστιατόρια), είναι ένα μυστήριο. Ενώ δεν υπάρχει τηλεφωνική επικοινωνία που να μη σε μεταβάλλει, αθέλητά σου, στον τρίτο, μαζί με τους άλλους δύο, σιωπηλό συνδιαλεγόμενο και η κατακλείδα της να μην είναι η υπόσχεση για μια συνάντηση, μέσα στις δύο-τρεις προσεχείς ώρες, για έναν καφέ. Μ’ έναν στόμφο μάλιστα ώστε να αισθάνεσαι τον καφέ σαν ένα έπαθλο που δικαιούται ο καθένας προκειμένου να αποζημιωθεί για μια εξαιρετικά κοπιαστική μισή ή ολόκληρη μέρα, έστω κι αν στην πραγματικότητα δεν ήταν παρά μια επανάληψη της ανανεούμενης ρουτίνας του.

Λυπούμαστε που το γράφουμε, αλλά όταν η καθημερινότητα από μια διεκπεραιωτική, όπως είναι, υπόθεση μεταβάλλεται σαν να πρόκειται για το άπαν στη ζωή ενός ανθρώπου, κάθε έννοια ουσιαστικής πολιτικοποίησης και ενδιαφέροντος για τα κοινά γίνεται ανύπαρκτη. Το πολύ πολύ να μαζεύονται δυο, τρεις, πέντε άνθρωποι γύρω από ένα τραπέζι και ενώ κουτσομπολεύουν, θεωρούν πως συζητώντας για τα γεμιστά της Θεανώς Φωτίου ή το στράπλες που είχε φορέσει η Μπέττυ Μπαζιάνα στο Πεκίνο κάνουν υψηλού επιπέδου πολιτική.

Θα το έχετε προσέξει σε όλες τις συντροφιές που φοβούνται να μη θεωρηθούν ως αργόσχολες, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μόνον αυτό, τα συμπτώματα των συμπεριφορών λογαριάζονται ως οι γενεσιουργοί τους αιτίες ώστε να μεταβάλλουν τα «γεμιστά» και το «στράπλες» ή μάλλον να υπομνηματίζουν αυτά τον στίχο του Καβάφη «Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις». Κατάσταση που επιβεβαιώνεται και με λέξεις ή μάλλον με εκφράσεις που έχουν εκλείψει σταδιακά τα τελευταία χρόνια ώστε την αγαθή κουβέντα πραγματικά εργαζόμενων ανθρώπων που ακουγόταν παλιότερα, ότι «πηγαίνουμε στο καφενείο για να σκοτώσουμε για λίγο την ώρα μας», να μη διανοείται να την εκστομίσει κανείς. Ακριβώς γιατί αισθάνεται πως στην κυριολεξία σκοτώνει την ώρα του, αλλά με μια τέτοια παραδοχή θα ήταν αδύνατον να θεωρηθεί ένας άνθρωπος του καιρού του, «αγχώδης», «πολιτικοποιημένος» και άλλα τέτοια κουραφέξαλα.