Οι πρόσφατοι ισχυρισμοί και ρεπορτάζ για το 2013 και το 2015 –δηλαδή επαφές ΣΥΡΙΖΑ με Μαδούρο και όσα αποκαλύπτει ο Γιάνης Βαρουφάκης για το πρώτο επτάμηνο του 2015 –δεν αποτελούν απλώς την ύστατη επένδυση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για πολεμική κατά του Τσίπρα. Αποτελούν και μια αναμέτρηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους πολλαπλούς εαυτούς του πριν ακόμη μορφοποιηθεί ως κυβέρνηση. Και βέβαια πριν ακόμη αποφασίσει να επιλέξει τη συνθηκολόγηση με την συνομολόγηση του τρίτου Μνημονίου.

Οι εικόνες που έρχονται στο φως για το 2013 –αν θυμόμαστε καλά, δεν ήταν ακόμη κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ –έχουν μια ρετρό χροιά και αφορούν ένα κόμμα που τότε είχε οξύ αντιμνημονιακό λόγο αν και η παραμονή στην ευρωζώνη ήταν πάντα στο κέντρο της στρατηγικής του –παρά όσα ορισμένοι προσπαθούν σήμερα να πουν διαφοροποιούμενοι εκ των υστέρων και μεταχρονολογημένα. Τα όσα δε γράφει ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι μεικτά, κινούνται στη σφαίρα ενός δυνητικού σεναρίου και στον βαθμό που δεν ενεργοποιήθηκαν –κάτι που αν γινόταν θα είχε και την ευθύνη των ξένων –παρέμειναν ασκήσεις επί χάρτου και fiction αποσπάσματα.

Διότι για πολλά μπορείς να κριτικάρεις τη σημερινή κυβέρνηση. Και πολλά εξ αυτών που κάνει μπορεί να φαντάζουν πολύ αριστερά ή ιδεοληπτικά για τους συστημικούς της αντιπάλους. Ποιος όμως μπορεί να αμφισβητήσει πως η ίδια με προσήλωση κράτησε τη χώρα εντός του σκληρού πυρήνα της ευρωζώνης; Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει πως δεν διέρρηξε τις ευρωαταλαντικές δεσμεύσεις της χώρας μας με το ΝΑΤΟ και τους άλλους διεθνείς οργανισμούς; Ποιος δεν βλέπει σήμερα πως ακολουθεί κατά γράμμα μια πολιτική που προσδένει τη χώρα ακόμη περισσότερο στην ευρωπειθαρχία;

Είναι προφανώς μια δύσκολη στιγμή για τη Νέα Δημοκρατία. Η δική της στρατηγική έχει προβλήματα αφού μονομερώς δομήθηκε πάνω στις εκλογές –τις οποίες έτσι κι αλλιώς δεν μπορούσε να προκηρύξει εκείνη. Είναι λοιπόν λογικό να αναζητεί στις ντουλάπες του ΣΥΡΙΖΑ για μάσκες του τρόμου. Η όλη κυβερνητική πολιτική θα κριθεί από τον κόσμο. Και έχουν βέβαια κάθε δικαίωμα οι πολιτικές δυνάμεις να εντοπίζουν τις αντινομίες, τις αντιφάσεις ή και τα κραυγαλέα λάθη του Τσίπρα. Δυόμισι χρόνια περίπου είναι αυτά. Αν όμως η ΝΔ έχει αποφασίσει να χορέψει σε ρυθμούς 2015, να ξέρει πως ο κόσμος εκεί έξω ενδιαφέρεται για πολύ πιο πρακτικά ζητήματα.

Τελευταία Νέα