Το βιβλίο, που μετέφρασε γλαφυρά ο Σπύρος Γιανναράς, αποτελείται από δύο κείμενα. Το δεύτερο, που έχει τίτλο «Τα νεανικά μου πιστεύω», περιγράφει το κλίμα του Κέιμπριτζ των αρχών του 20ού αι. και την επιρροή που άσκησε πάνω στον Κέινς η φιλοσοφία του Τζορτζ Εντουαρντ Μουρ. Εκεί διαπιστώνει κανείς ότι ελάχιστα πράγματα απαρνήθηκε από τη νεότητά του, με την ελευθερία σκέψης της οποίας κλόνισε εδραιωμένα δόγματα της εποχής. Το πρώτο κείμενο, που είναι και το εκτενέστερο και έχει τίτλο «Δρ Μέλχιορ, ένας ηττημένος εχθρός», αφορά ιστορικά γεγονότα στα οποία πήρε ο ίδιος μέρος, τις διαπραγματεύσεις της ανακωχής μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Μέλχιορ είναι ένας από τους ικανότερους διαπραγματευτές της γερμανικής πλευράς, με τον οποίο ο Κέινς απέκτησε φιλική σχέση. Η κριτική του Τζον Μέιναρντ Κέινς στον τρόπο με τον οποίο οι αξιωματούχοι των συμμαχικών δυνάμεων μεταχειρίζονταν τους ηττημένους Γερμανούς είναι κάτι παραπάνω από αυστηρή. Οι σοφιστείες με τις οποίες οι Γάλλοι, κυρίως, αλλά όχι μόνο, αρνούνταν να άρουν το εμπάργκο στα τρόφιμα, καταδικάζοντας τους Γερμανούς σε ασιτία, είναι παροιμιώδεις. Θυμίζουν τις ίδιες τις οποίες τα τελευταία χρόνια το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών με το ΔΝΤ χρησιμοποιούν για να μεταθέτουν την απόφαση διευθέτησης του ελληνικού χρέους. Η Γερμανία έπρεπε να εφοδιαστεί με σιτηρά και τρόφιμα, σε αυτό συμφωνούσαν όλοι. Αλλά έπρεπε να πληρώσει. Οχι όμως με το χρυσό που διέθετε, γιατί αυτός προοριζόταν για τις πολεμικές επανορθώσεις, έλεγαν οι Γάλλοι. Αλλα διαθέσιμα όμως δεν είχε. Οπότε ζητούσε να της δοθεί δάνειο. Αμερικανοί όμως και Αγγλοι έλεγαν ότι δεν μπορούσαν να πάνε στα Κοινοβούλιά τους να ζητήσουν να δοθεί δάνειο στους Γερμανούς, πολιτικά αυτό ήταν αδύνατο.
Και η Γερμανία συνέχιζε να λιμοκτονεί. Οπότε, κάπου εκεί, της ζητήθηκε να παραδώσει όλο τον εμπορικό της στόλο στα χέρια των συμμάχων προκειμένου να γίνει ο ανεφοδιασμός! Κάτι μας θυμίζουν όλα αυτά. Και μας καταδεικνύουν ακριβώς τούτο, ότι δηλαδή όταν μια χώρα βρεθεί σε δεινή θέση, για τις άλλες χώρες κάθε βοήθεια είναι ταυτόχρονα και ευκαιρία λεηλασίας. Και ότι συχνά συμβαίνει μια χώρα που μετέρχεται τέτοιες μεθόδους να έχει πέσει και η ίδια στο παρελθόν θύμα τους.
Οσο για τον οικονομολόγο Τζον Μέιναρντ Κέινς, όπως ήδη είπαμε, αργά ή γρήγορα θα επανέλθει στην επικαιρότητα. Ετσι άλλωστε γίνεται συχνά και με τους λογοτέχνες, που χάνονται για μερικές δεκαετίες, αλλά αν η πένα τους έχει πραγματικά διαχρονική δύναμη, επανέρχονται ξανά και ξανά…
