Ανα-σχ-ιματισμός;

Θανάσης Νιάρχος, Ο θυρωρός και ο πρόεδρος

Ενόψει κυβερνητικής αναδιάταξης ισορροπιών, ελπίζω όχι με τη λογική «άλλαξε ρούχα η Αριστερά κι έβαλε την προβιά (ΑΝΕΛ, ΠΡΑΤΤΩ και λοιπούς) αλλιώς», θα ήθελα να σημειώσω αφενός ότι πρέπει να μεταβάλει δομή το κυβερνητικό σχήμα, διότι είναι ξεπερασμένο και δυσλειτουργικό, και αφετέρου ότι είναι μία από τις κρίσιμες ευκαιρίες του Πρωθυπουργού να δώσει πραγματική δυναμική διάρκειας στην πορεία για τη Σοσιαλιστική Δημοκρατική Αριστερά και να μην παγιδευτεί σε επικοινωνιακά παιχνίδια διήμερης [εσωτερικής] κατ-ανάλωσης.

Επειδή δεν πιστεύω ότι «η Αριστερά είναι μία βρώμικη λέξη» [Μιχ. Μπλέτσας] και επειδή θεωρώ ιδιαίτερα επικίνδυνη την άποψη ότι μπορούμε να έχουμε μια Αστική κοινοβουλευτική Δημοκρατία χωρίς Αριστερά, θα επιχειρήσω να υπογραμμίσω ορισμένα αρνητικά φαινόμενα, τα οποία –κατά τη γνώμη μου –συνιστούν βαρίδια της Κυβερνώσας [στον βαθμό βέβαια που και η ίδια τα βλέπει έτσι].

– Λαμόγια του πανεπιστημίου και της διανόησης προσπαθούν να αποδοθούν λευκοί [ή ροζ] στην κοινωνία υπογράφοντας κείμενα για τα ατομικά δικαιώματα, ενώ οι ίδιοι στον επαγγελματικό τους χώρο δεν αναγνωρίζουν κανένα δικαίωμα στους υφισταμένους τους. Μερικοί μάλιστα υποστηρίζουν ότι δεν θα έβλαπτε η συγκρότηση μιας επιτροπής λαϊκών που θα επικύρωνε τις αρεστές δικαστικές αποφάσεις και θα ακύρωνε τις απάδουσες. Επικαλούνται [δυστυχώς συνεπικουρούμενοι από πρώην θεσμικούς νομικούς] το περί δικαίου αίσθημα του λαού, αγνοώντας την κριτική που έχει γίνει γύρω από αυτή τη ρευστή και επικίνδυνη για τα ανθρώπινα δικαιώματα έννοια [την οποία ως γνωστόν κατά κόρον έχουν χρησιμοποιήσει δικτατορικά καθεστώτα].

– Τριμηνίτες ή αστράτευτοι γόνοι πλουσίων οικογενειών, οι οποίοι έχουν «ναυμαχήσει» με φραπέδες στο Κολωνάκι ή έχουν συμμετάσχει σε μάχες εκ του συστάδην στη Μύκονο, «αριστεροί» λόγω του πλευρού που κοιμούνται και ονειρεύονται Παλινορθώσεις, αφελή μειράκια που εξέλαβαν την πολιτική διακυβέρνηση ως φλίπερ, έχουν περικυκλώσει, με διάφορες ιδιότητες (επενδυτές, τεχνοκράτες, συνοδοιπόροι), την Κυβερνώσα «δι’ ίδιον όφελος».

Επειδή όπως και να βαφτίσει κανείς τον πονηρούλη-ΟΦΑ, πάντοτε θα είναι και θα λειτουργεί ως ΟΦΑ-πονηρούλης, καλά θα κάνει ο Πρωθυπουργός να απαλλαγεί το ταχύτερο δυνατό από «τα κοκοράκια και τα φίδια». Αλλωστε ο νόμος του υπερκορεσμού έχει παράσχει ήδη ενδείξεις ότι δεν χωράνε άλλοι [πρώην;] ακροδεξιοί στον κυβερνητικό/κρατικό μηχανισμό της Αριστεράς.

ΥΓ: Εθνική συνεννόηση μπορεί να προκύψει σε περιόδους εθνικής κρίσης/καταστροφής χωρίς να οδηγεί σε πολύχρωμες κυβερνήσεις αλλά σε κυβερνήσεις ειδικού σκοπού και ορισμένου χρόνου, τις οποίες στηρίζουν τα περισσότερα κόμματα στη Βουλή. Δεν είμαστε όμως σε αυτό το σημείο. Ο δημοκρατικός κοινοβουλευτισμός διαθέτει κανόνες υπέρβασης των κρίσεων. Τους ίδιους κανόνες ελπίζω να τηρεί και η κυβέρνηση.

Ο καθηγητής Γιάννης Πανούσης είναι και πρώην υπουργός