«Pάn γιό men how, shilά γέ μη Τσούφου τά τζιά…». Δυσκολεύεστε να με παρακολουθήσετε; Μην απογοητεύεστε, θα σας εξηγήσω.
Οι δέκα λέξεις που σας ανέφερα μεταφράζονται ως εξής: «Πολύ αγαπητοί φίλοι, έχετε τους θερμούς χαιρετισμούς του ελληνικού λαού».
Και αυτές οι λέξεις, γραμμένες με λατινικούς και ελληνικούς χαρακτήρες, ήταν ο τρόπος του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά μιλώντας κινέζικα να σπάσει τον πάγο απευθυνόμενος στο ακροατήριο της 6ης Διεθνούς Συνόδου Κουμπουτσί για τον έλεγχο της ερημοποίησης στο πλαίσιο του πρόσφατου ταξιδιού του στην Κίνα.
Μετά συνέχισε στα αγγλικά μιλώντας για το θαύμα που πέτυχε η Κίνα με το «πρασίνισμα» μιας ερήμου στη Μογγολία. Η επιχείρηση… «γοητεύοντας τους Κινέζους» πέτυχε.
Εμένα όμως άλλο με απασχολεί. Δεν έχω συνηθίσει τον Αντώνη Σαμαρά να μιλάει –ιδιαίτερα –για τις παγκόσμιες περιβαλλοντικές προκλήσεις και τον ρόλο τόσο των κρατών όσο και των διεθνών οργανισμών. Τον είχα για πολιτικό πιο «περιχαρακωμένο» σε αυτό που λέμε κλασικό πολιτικό πλαίσιο. Ετσι, αναρωτιέμαι. Μήπως ο πρώην πρωθυπουργός επιφυλάσσει για τον εαυτό του ρόλο Αλ Γκορ; Δεν θα ήταν άσχημο…
