«Ονειρο στο κύμα»

Γιατί, αλήθεια, τα ταξίδια, και μάλιστα με πλοίο, τα νυχτερινά, να έχουν γίνει η αποθέωση του φιλοτομαρισμού; Αν μάλιστα δεν έχει πάρει κανείς καμπίνα και είναι υποχρεωμένος να περάσει τη νύχτα του στα σαλόνια με τους καναπέδες και τις καρέκλες –τις πολύ αναπαυτικές, είναι αλήθεια -, οπουδήποτε κι αν πηγαίνουν τα πλοία, Κρήτη, Ρόδο, Χίο ή αλλού, εν πάση περιπτώσει το ταξίδι κρατάει οκτώ με δέκα ώρες, βλέπεις τους περισσότερους να συμπεριφέρονται μ’ έναν τρόπο σαν οι άλλοι να μην υπάρχουν ή, αν υπάρχουν, λογαριάζονται μόνο σε ενόχληση. Να προλάβει ο καθένας που έχει ήδη καθήσει να βάλει πάνω στον καναπέ κάμποσες αποσκευές ώστε όταν έρθει η ώρα να κοιμηθεί, να τις κατεβάσει στο πάτωμα και ν’ απλώσει τα πόδια του, ενώ τρεις τέσσερις περνούν και ξαναπερνούν συνέχεια από μπροστά του, κι αν κάποιος τολμήσει να τον ρωτήσει μήπως και το κατειλημμένο με τις αποσκευές μέρος του καναπέ θα μπορούσε να ελευθερωθεί, τον αγριοκοιτάζει απλώς χωρίς συγγνώμην ή μια έκφραση συμπάθειας.

Οπως μια νεαρή γυναίκα που είχε φανταστεί πως με μια υπερμεγέθη τσάντα πάνω σε μια καρέκλα, δεν θα έπρεπε για μία ώρα ακριβώς –όση έλειπε –να χρησιμοποιήσει κανείς το τραπεζάκι με τις τρεις υπόλοιπες καρέκλες που το περιβάλλανε, κι όταν είδε, επιστρέφοντας, πως έχουν καταληφθεί, θεώρησε τον εαυτό της βαθύτατα προσβεβλημένο. Χωρίς βέβαια να περιοριστεί στην «προσβολή» που της είχε γίνει κι εκτοξεύοντας μια κάθε άλλο παρά «γυναικεία» βρισιά. Ηθελε η τσάντα της να συγκινήσει, σαν να επρόκειτο για τα διαπιστευτήρια ενός πρέσβη.

Με μόνη παρηγοριά μέσα σ’ αυτή την ατμόσφαιρα της ουσιαστικής βαρβαρότητας τους ξένους, και μάλιστα τους πολύ νέους. Με τις κουβέρτες και τα σλίπιν μπαγκ, ζευγάρια ή μόνοι τους, σε «παραδρόμους» του καραβιού που οδηγούν είτε στα εστιατόρια είτε στις καμπίνες, είτε εκεί όπου αρχίζουν οι σκάλες, τυλίγονται στα σκεπάσματά τους –από μέσα πάντα το κορίτσι, απέξω το αγόρι -, ξένοι και ως προς την προέλευσή τους και ως προς τη συμπεριφορά τους, σε σχέση με τους θυρυβωδέστατους ακόμη και όταν κοιμούνται Ελληνες, με τα μικρά τους παιδιά να έχουν ποτιστεί με αυτόν τον φιλοτομαρισμό, και βλέπεις ένα βιβλίο να λάμπει στο προσκεφάλι τους ενώ κοιμούνται. Με την εμφανή τσακισμένη σελίδα, πριν τους πάρει ο ύπνος, να σε κάνει να ονειροπολείς όσο δεν το καταφέρνει το καράβι που διασχίζει το Αιγαίο.