Αναζήτηση
Η αναμέτρηση των δύο πολιτικών αρχηγών και η τοποθέτηση των υπολοίπων στη Βουλή με αφορμή την Ανώτατη Εκπαίδευση, σχεδόν επανέφερε τη σύγκρουση των ιδεολογικών πλαισίων που ορίζουν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση. Παράλληλα βέβαια με όλες τις αντινομίες που επίσης περιγράφουν τη συγκυρία –για παράδειγμα, το γεγονός ότι βουλευτής της κυβερνητικής πλειοψηφίας (Δημήτρης Καμμένος) καταψήφισε άρθρο για το άσυλο, συμφωνώντας επί της ουσίας για αυτό με την αξιωματική αντιπολίτευση.
Κι όμως, μπορεί η ίδια η συζήτηση για το τι πανεπιστήμιο ευαγγελίζεται ο καθένας να ήταν περιττή αφού όλοι έχουμε εικόνα για το τι πανεπιστήμιο ονειρεύονται οι φοιτητικές παρατάξεις ως νεανικές προεκτάσεις των υπαρχόντων κομμάτων. Για παράδειγμα, μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να αναρωτιέται για την κατάσταση των ΑΕΙ σήμερα; –παρεμπιπτόντως καλό είναι να θυμάται ότι συχνά πολλές από τις πανεπιστημιακές σχολές μας κατατάσσονται στις καλύτερες της Ευρώπης. Καλό είναι επίσης να μην ξεχνά πως η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ είναι η παράταξη που από το 1990 και μετά ηγεμονεύει στο ελληνικό πανεπιστήμιο και συχνά επιδρά με πολλούς τρόπους στη λεγόμενη συνδιοίκηση των σχολών με τη συμμετοχή της σε πρυτανικά συμβούλια, Συγκλήτους κ.α. Το ίδιο θα μπορούσε να κάνει και το ΠΑΣΟΚ. Δεν έχει σημασία η σημερινή πολιτική του δύναμη. Για χρόνια, το ρεύμα ΠΑΣΟΚ κυριαρχούσε στα πανεπιστήμια, ειδικότερα μάλιστα την περίοδο του εκσυγχρονισμού υπήρξε επίσης καθοριστικό για μία σειρά κινήσεων όπως η αποδυνάμωση του προπτυχιακού κύκλου, η ίδρυση τμημάτων χωρίς σχεδιασμό και άλλα πολλά.
Κοινώς, μπορεί σήμερα να μπαίνει στο στόχαστρο η κυβέρνηση για τις αλλαγές που κάνει –πολλές από αυτές προορισμένες απλώς να επικυρώσουν μια αριστερή στροφή σε νεοφιλελεύθερο κουβά –είναι όμως καλό να θυμόμαστε ότι η επικράτεια των πανεπιστημίων δεν διαμορφώθηκε μετά το 2015.
Βεβαίως και η Αριστερά έχει την ευθύνη της. Ακόμη και το κάποτε λαμπρό σύνθημά της –πρώτοι στα μαθήματα πρώτοι στους αγώνες όπως έλεγε η ΚΝΕ –αντικαταστάθηκε από έναν συνδικαλιστικό ντετερμινισμό. Από μια επαγγελματοποίηση της εκπροσώπησης. Εδώ ήμαστε και τα ζήσαμε. Το θέμα είναι να ζήσουμε και την ενδυνάμωση των πανεπιστημίων, τη διεύρυνση της έρευνας, τον συνδυασμό των σπουδών με τον τρόπο που εξελίσσονται η γνώση και η ζωή. Κι αυτό δεν περνάει από νεοφιλελεύθερες αναβιώσεις που θα μετατρέψουν τα ΑΕΙ σε ΙΕΚ εταιρειών.
