Για τον ιδρυτή του οίκου Dior, η έκθεση στο Παρίσι παρουσιάζει έως τον Ιανουάριο του 2018 μια ψυχή ποιητική, που ξεκίνησε μέσα από μια μικρή γκαλερί να αναπτύσσει τη σχέση του με τη ζωγραφική και τους δημιουργούς της εποχής του, γνωρίζοντας τον κόσμο των σουρεαλιστών μέσα από τον κύκλο φίλων του Ζαν Κοκτό και του Σαλβαδόρ Νταλί. Παράλληλα η συμμετοχή του οίκου στη φετινή διοργάνωση του Φεστιβάλ Φωτογραφίας της Αρλ με την έκθεση «Dior. The Art of Color» δείχνει μέσα από την ακολουθία των συνεχιστών του Κριστιάν Ντιιρ στον τομέα της ομορφιάς ότι η ευαισθησία για την ομορφιά, τις σκιές, το φως, η αγάπη για τη ζωγραφική και τον κινηματογράφο, που υπογράμμιζαν τις δημιουργίες του στην υψηλή ραπτική, συνθέτουν ένα αντίστοιχο όραμα που μετατρέπεται σε σύμπαν χρωμάτων.
Στην έκδοση που συνοδεύει ως κατάλογος την έκθεση και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Rizzoli, δώδεκα αποχρώσεις αφηγούνται την ειδική αυτή άποψη τόλμης και δημιουργικότητας με φωτογραφίες από φωτογράφους της μόδας, όπως οι Ρίτσαρντ Μπέρμπριτζ, Γκι Μπουρντέν, Νικ Νάιτ, Ιρβιν Πεν. Η εικόνα της μούσας, το σχόλιο γύρω από μια ασυνήθιστη χρήση ενός δύσκολου χρώματος όπως το πράσινο, η μείξη των χρωμάτων μεταξύ τους πάνω στα σημεία του προσώπου, η αντιμετώπιση της επιφάνειας του προσώπου σαν λευκός καμβάς ζωγραφικής, πάνω στον οποίο ο καλλιτέχνης βγάζει εικόνες που βρίσκονται μέσα του, αποτελούν τα σημεία ένωσης των καλλιτεχνικών δημιουργών ομορφιάς του οίκου Dior με σημαντικά έργα τέχνης.
Ο Κριστιάν Ντιορ άνοιξε τα Χριστούγεννα του 1949 το πρώτο κεφάλαιο των χρωμάτων στην ιστορία του οίκου του με τρεις αποχρώσεις κόκκινου κραγιόν, εγκαινιάζοντας το Rouge Dior. Οι γυναίκες ήταν ενθουσιασμένες με την άποψή του να προσφέρει κραγιόν στις ίδιες αποχρώσεις με εκείνες που έβγαιναν στα υφάσματα των συλλογών των υψηλών δημιουργιών του. Στα δικά του ίχνη ανατροπής πάτησε το 1967 ο νεαρός Σερζ Λιτένς, αυτοδίδακτος στυλίστας εικόνων, ο οποίος αντιμετώπισε τα είδη μακιγιάζ ως εργαλεία απεικόνισης ιδεών για πρόσωπα που υπήρχαν ήδη μέσα του.
Το Λευκό τετράγωνο του Καζιμίρ Μάλεβιτς, οι σχισμές στους πίνακες του Λούτσιο Φοντάνα, «Οι δεσποινίδες της Αβινιόν» του Πικάσο, οι μακροπρόσωπες γυναικείες φιγούρες του Αμαντέο Μοντιλιάνι, οι πειραματικές ασημένιες και μαύρες φωτοσκιάσεις στα φωτογραφισμένα αντικείμενα του Μαν Ρέι προσφέρουν μια άλλη ανάγνωση της χρήσης του χρώματος των έργων τους για την ερμηνεία της εποχής μέσα από τα εργαλεία του μακιγιάζ. «Το χρώμα επικοινωνεί ιδέες όσο κανείς άλλος. Πιστεύω ότι τα χρώματα είναι ενσωματωμένα συναισθήματα» δηλώνει ο Πίτερ Φίλιπς, σημερινός δημιουργικός διευθυντής και διευθυντής εικόνας του οίκου Dior, μιλώντας στην ειδική αυτή έκδοση μαζί με τους προκατόχους του Σερζ Λουτένς και Τιέν γι’ αυτή την εκλεκτική σχέση των χρωμάτων.
«Η δημιουργία της εντύπωσης του τέλειου και φυσικού δέρματος απαιτεί υψηλή τεχνική. Και αυτό προτιμούν οι γυναίκες. Δεν θέλουν όλες να ακολουθούν τις τελευταίες τάσεις. Ούτε όλες τρελαίνονται με τη μόδα. Ωστόσο, κάθε γυναίκα θέλει να φαίνεται όμορφη» λέει ο Πίτερ Φίλιπς, εξηγώντας τη σύγχρονη θεωρία του ότι η βάση του μέικ απ στο πρόσωπο μοιάζει σαν ασπρόμαυρη κινηματογραφική ταινία. Εκεί όπου το συναίσθημα ορίζουν οι σκιές και το φως.
