Είναι αυτές οι συναρπαστικές υποσημειώσεις της Iστορίας που περνούν απαρατήρητες μέχρι τη στιγμή που ένας παθιασμένος ερευνητής τις αναδεικνύει – με τρόπο μάλιστα λογοτεχνικά δελεαστικό. Αυτό συνέβη και με τον Τζον Λιούις Στέμπελ, ο οποίος από χθες είναι ο κάτοχος του βραβείου Wainwright, το οποίο απονέμεται στο καλύτερο αγγλικό βιβλίο για τη φύση. Στο «Where poppies blow» («Εκεί όπου ανθίζουν παπαρούνες») ο συγγραφέας ανέδειξε τον τρόπο με τον οποίο η φύση της Αγγλίας συνέβαλε στο ηθικό των στρατιωτών που συμμετείχαν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σύμφωνα με τον Λιούις, ένας από τους λόγους για τους οποίους πολλοί άνδρες πήγαιναν εθελοντές στα μέτωπα ήταν η επιθυμία τους «να διατηρήσουν ανέπαφα το τοπίο και τους ήχους της αγροτικής Βρετανίας, καθώς για τη γενιά του 1914 – 1918 η “αγάπη προς τη χώρα” σήμαινε και “αγάπη για την ύπαιθρο”». Ο Λιούις είχε κερδίσει το βραβείο και το 2015 με το «Medalowland», ενώ στη φετινή βραχεία λίστα συμμετείχε και με άλλο βιβλίο, το «Running hare».
