«Ποια είναι αυτά τα μικρά μυστικά που αποτελούν εισιτήριο για μεγάλες επιδόσεις;». Αυτό είναι το πάγιο ερώτημα των δρομέων κάθε φορά που σπάνε το προσωπικό τους ρεκόρ και θέτουν έναν νέο στόχο, προκαλώντας τον ίδιο τους τον εαυτό. Ψηλά στο ερωτηματολόγιο των μαραθωνοδρόμων, οι οποίοι αναζητούν νέες… διαδρομές που θα τους οδηγήσουν σε καλύτερους χρόνους, είναι και το εξής ερώτημα: «Είναι δυνατόν το κοπιαστικό αυτό άθλημα να γίνει λιγότερο επίπονο;». Οι έμπειροι και κυρίως οι ψαγμένοι στους αγώνες αντοχής γνωρίζουν ότι το τρίπτυχο της επιτυχίας –και απάντηση στις παραπάνω ερωτήσεις –είναι ένα: «Σωστή στάση σώματος, σωστή στάση σώματος και σωστή στάση σώματος»! Στην πραγματικότητα, η σωστή στάση σώματος δεν αποτελεί ανακάλυψη, δεδομένου ότι όλοι (ακόμη και εκείνοι που δεν αθλούνται) γνωρίζουν ότι η κακή στάση του σώματος μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στη σπονδυλική στήλη.
Οπως υποστηρίζουν οι διακεκριμένοι επιστήμονες της Mayo Clinic στη Μινεσότα των ΗΠΑ, αποτελεί κοινό μυστικό ότι η ευθυτενής στάση σώματος κερδίζει σε όλα τα σημεία: Οσοι έχουν υιοθετήσει την ιδανική στάση σώματος μοιάζουν αγέρωχοι, ελκυστικοί, άνθρωποι με αυτοπεποίθηση και δύναμη. Και αυτό διότι «η σωστή στάση σώματος δεν προλαμβάνει μόνο τους πόνους στο μυοσκελετικό σύστημα, αλλά παράλληλα τονώνει το ηθικό και τη διάθεση» σημειώνουν οι αμερικανοί ειδικοί.
Υπό το πλαίσιο αυτό, οι δρομείς οφείλουν –τόσο για τη βελτίωση των επιδόσεών τους όσο και για την υγεία τους –να δουλέψουν τη στάση του σώματος τους βγαίνοντας διπλά κερδισμένοι. Πώς; Είναι εύκολο να εντοπίσεις εκείνους τους μαραθωνοδρόμους που το έχουν επιτύχει. Οταν τους παρακολουθείς να τρέχουν, έχεις την αίσθηση ότι δεν μοχθούν, ότι αθλούνται αβίαστα και γι’ αυτό είναι δύσκολο να τραβήξεις το βλέμμα από πάνω τους. Μετά το πέρας της διαδρομής, είναι οι ίδιοι που κάνουν μερικές διατατικές ασκήσεις και αισθάνονται καλά με το σώμα τους. Και αυτό γιατί διατρέχουν χαμηλότερο κίνδυνο τραυματισμού.
Επικεντρωθείτε στον μικρό, γρήγορο διασκελισμό
Οι 180 διασκελισμοί το λεπτό είναι ένας ικανοποιητικός ρυθμός για τους περισσότερους δρομείς. Στην περίπτωση που οι αθλητές ακολουθήσουν πιο γρήγορο βηματισμό, τότε οι αρθρώσεις του ισχίου (υπερ)κινούνται με ατσούμπαλο τρόπο. Μοιραία, κατά την προσπάθεια, οι δρομείς χάνουν την κάθετη στάση σώματος, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρούς τραυματισμούς στα γόνατα, στο καλάμι, στη γάμπα και τη λαγοκνημιαία ταινία (πάθηση γνωστή και ως το «σύνδρομο του δρομέα»). Βέβαια, για εκείνους που δεν έχουν συνηθίσει να τρέχουν με μικρές και γρήγορες δρασκελιές, η προσπάθεια θα τους φανεί παράξενη αρχικά. Ομως, αξίζει να επιμείνουν καθώς το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο.
Μην ξεχνάτε τους ώμους και τα γόνατα
Οι δρομείς που τρέχουν έχοντας του ώμους χαλαρούς –όπως και τον αυχένα τους –διατηρούν περισσότερη ενέργεια έως το τέρμα. Για να φτάσει όμως κανείς σε αυτό το αποτέλεσμα, χρειάζεται… τρόπος. Οι αγκώνες κατά το τρέξιμο πρέπει να παραμένουν κοντά στα πλευρά –δηλαδή να μην ανοίγουν –ενώ η κίνηση των χεριών δεν πρέπει να επεκτείνεται πέρα από τη μέση γραμμή του στέρνου. Εξίσου σημαντικό είναι η κίνηση των αντιβραχιόνων (η περιοχή του χεριού που εκτείνεται από τον αγκώνα έως και τον καρπό) να είναι παράλληλη. Η φυσική περιστρεφόμενη κίνηση που προκαλείται κατά αυτόν τον τρόπο στη σπονδυλική στήλη ενεργοποιεί τον εγγενή μηχανισμό ανάκρουσης, βελτιώνοντας έτσι τη δυναμική του σώματος και συνεπώς τον ρυθμό, χωρίς να χρειάζεται έξτρα προσπάθεια.
Σε ό,τι πάλι αφορά τα γόνατα, φαίνεται ότι ακόμη ένας μύθος καταρρίπτεται. Ειδικότερα, αρκετοί δρομείς έχουν πειστεί ότι τα γόνατα και συνεπώς όλο το πόδι πρέπει να κινείται μπροστά. Το σώμα όμως είναι έτσι φτιαγμένο που δεν υπακούει σε αυτόν τον άτυπο κανόνα. Κατά το τρέξιμο η κνήμη περιστρέφεται. Συνεπώς, εάν ο δρομέας αναγκάζει τα πόδια του να κινούνται προς τα μπρος παραβλέποντας τον φυσικό μηχανισμό του γονάτου, οι σύνδεσμοι ταλαιπωρούνται με ό,τι αυτό συνεπάγεται (κατά κανόνα τραυματισμό στον μηνίσκο). Ετσι, μια καλή συμβουλή είναι να αγνοούν οι δρομείς την κίνηση των ποδιών τους και να επικεντρώνονται στη σωστή κίνηση των γονάτων, που δεν είναι άλλη από το να βρίσκονται σε ευθεία γραμμή όταν κινούνται μπρος και πίσω.
Να κοιτάτε μπροστά και με το πιγούνι ψηλά
Κάποιοι άνθρωποι συνηθίζουν να κοιτάνε το πάτωμα ή τα παπούτσια τους όταν περπατούν, γεγονός που τους οδηγεί –με μαθηματική ακρίβεια –στην υιοθέτηση μιας κακής στάσης σώματος. Οι επιστήμονες της Mayo Clinic επιμένουν ότι η συνήθεια αυτή έχει σοβαρές επιπτώσεις: Προκαλεί κούραση, πόνους στο σώμα (από τον αυχένα έως και τα πόδια) και κατά συνέπεια κακή διάθεση και εντέλει χαμηλή αυτοπεποίθηση.
Αντιθέτως, εκείνοι που όταν περπατούν ατενίζουν τον κόσμο που ξεδιπλώνεται μπροστά τους είναι οι πλέον κερδισμένοι. Το ίδιο ισχύει και για τους δρομείς: Το να κρατάς ψηλά το κεφάλι και το βλέμμα μπροστά βοηθά τόσο το σώμα όσο και τη διάθεση να παραμένουν… όρθια. Και αυτό διότι η δυναμική αυτή στάση σώματος ενδυναμώνει και το μυαλό, στέλνοντάς του το μήνυμα της ώθησης. Αλλωστε, η πρόθεση ή αλλιώς ο σκοπός είναι αυτό που μετράει, τροφοδοτώντας έτσι και την καλή διάθεση.
