«Εάν βυθισθώμεν, ας βυθισθώμεν εις τον ωκεανόν! Ουχί εις την σκάφην!». Κι όμως, οι συριζαίοι που θέλουν να αποκαλούνται «αριστεροί» κατάφεραν να πνιγούν στη σκάφη της ατολμίας τους.
Ακόμα και η φαντασία του γνήσιου αριστερού Μικρασιάτη Μενέλαου Λουντέμη δεν θα μπορούσε να φτάσει στις όχθες της δειλίας που πλατσουρίζουν οι σημερινοί ηγέτες της ψευδοαριστεράς.
Τρέμοντας μήπως η καρέκλα της εξουσίας με την οποία έχουν αλυσοδεθεί χάσει τα (ακρο)δεξιά στηρίγματά της και γκρεμοτσακιστούν, προτίμησαν να νερώσουν τα ιδεολογικά τους νάματα, αντί να τα προσφέρουν ατόφια όπως έκαναν στον καιρό της τζάμπα επαναστατικότητας.
«Προτίθεστε να εξετάσετε το ενδεχόμενο κατάργησης των μαθητικών παρελάσεων και αντικατάστασής τους με πολιτιστικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες στα σχολεία που να δίνουν τη δυνατότητα ουσιαστικής εμβάθυνσης στα ιστορικά γεγονότα;». Η ερώτηση είχε κατατεθεί από τον νυν πρώτο αντιπρόεδρο της Βουλής Τάσο Κουράκη προς τη νεόκοπη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στις 29 Οκτωβρίου 2009, σε έναν οίστρο δημοκοπίας.
Είτε ως απλός βουλευτής, είτε ως υπεύθυνος τομεάρχης Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ είτε ως αναπληρωτής υπουργός Παιδείας, οι υποσχέσεις του Κουράκη για κατάργηση των παρελάσεων αντηχούσαν στα βάραθρα της ιδεολογικής βαυκαλίζουσας αριστεροσύνης. Και η νεολαία του κόμματός του υπερθεμάτιζε στο κείμενο θέσεων του Κεντρικού Συμβουλίου ρίχνοντας στην πυρά μαζί με τον Μπαλτά και τους άλλους συντρόφους την αριστεία. Με το τελευταίο Προεδρικό Διάταγμα η κυβέρνηση έδειξε ουσιαστικά έλλειψη θάρρους για να συνταχθεί πίσω από το ιδεολογικά της υβρίδια.
Οσοι έχουν παιδιά που πηγαίνουν στο Δημοτικό ξέρουν πως στις περισσότερες των περιπτώσεων ο σημαιοφόρος και οι παραστάτες αναδεικνύονται με κλήρωση γιατί, πολύ απλά, είναι σχεδόν όλοι άριστοι, ή έτσι τουλάχιστον αξιολογούν τα παιδιά οι δάσκαλοι. Είναι βέβαιο πως το υπουργείο Παιδείας θα δειλιάσει να επεκτείνει το μέτρο στα γυμνάσια και στα λύκεια, εκεί όπου η αριστεία αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. Οπως δείλιασε να καταργήσει τις παρελάσεις, τα «απολιθώματα του παρελθόντος» σύμφωνα με την ειδική στα γεμιστά Θεανώ Φωτίου.
Γιατί ο δειλός απειλεί μόνο όταν νιώθει ασφαλής. Αλλιώς δικαιώνεται ο Αριστοφάνης (από το πάντα επίκαιρο για τους λαϊκιστές πολιτικούς, «Ιππής»): Ετσι και μαχότανε σίγουρα θα χεζότανε.
Τελευταία Νέα