Η προχειρότητα και ο ερασιτεχνισμός τρομάζουν. Αλλά εκείνα που σοκάρουν όσο πέφτει φως σε εκείνες τις σκοτεινές ημέρες του ’15 είναι η αβελτηρία των πρωταγωνιστών και η ανύπαρκτη σχέση τους με την πραγματικότητα. Δεν είναι ότι οι άνθρωποι που ανέλαβαν τις τύχες της χώρας εκείνη την περίοδο κλώτσησαν την ευκαιρία της επικείμενης επιστροφής στην κανονικότητα. Δεν είναι ότι έδωσαν τη χαριστική βολή σε μια οικονομία που ήταν έτοιμη να βγει από την εντατική, δεν είναι ότι προκάλεσαν μια δευτερογενή κρίση, αποκορύφωμα της οποίας ήταν η υπογραφή ακόμη ενός Μνημονίου.
Είναι ότι δημιούργησαν ένα παράλληλο σύμπαν με παράλληλα νομίσματα, σκέψεις για υφαρπαγή των διαθεσίμων της ΕΚΤ από το νομισματοκοπείο, τροπολογίες για κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, σχέδια για έξοδο από το ευρώ, αυτοχειριακούς εκβιασμούς των εταίρων που μπορούσαν να έχουν λειτουργική αξία μόνο στο δικό τους φαντασιακό και πράγματα που δεν έχουν φωτιστεί ακόμη και εξυφάνθηκαν εκεί όπου εξυφάνθηκε αυτή η συνωμοσία της πεντάρας: στο σκοτάδι.

Θα ήταν λάθος να θεωρήσει κανείς ότι αυτά τα σοκαριστικά γεγονότα αφορούν το παρελθόν, ένα παρελθόν που έχει περάσει ανεπιστρεπτί και δεν έχει νόημα πια να συζητά κανείς. Οι άνθρωποι αυτοί, οι συνωμότες της πεντάρας, κυβερνούν ακόμη. Και στον κυβερνητικό τους βίο προσπαθούν πότε φανερά αλλά και πολλές φορές κρυφά να ελέγξουν θεσμούς της δημοκρατίας –από τη Δικαιοσύνη έως τα μέσα ενημέρωσης. Με άλλα λόγια, η συνωμοσία της πεντάρας συνεχίζεται. Σαν μια συνωμοσία κατά της δημοκρατίας, κατά των πολιτών και του μέλλοντός τους. Σαν μια συνωμοσία κατά της χώρας.
Τελευταία Νέα