Εχοντας σηκώσει ένα εξαιρετικά δυσανάλογο βάρος σε σχέση με τις ευθύνες της για τη δημιουργία της κρίσης, η Κεντροαριστερά συρρικνώθηκε όσο κανένας άλλος πολιτικός χώρος. Δεν θα εξέπληττε λοιπόν κανέναν εάν σε αυτήν τη φάση της συρρίκνωσής της κυριαρχούσαν στον χώρο της η ανασφάλεια, η εσωστρέφεια και ο αυτοτροφοδοτούμενος φόβος της οριστικής εξαφάνισης.
Κι όμως, οι δυνάμεις της Κεντροαριστεράς εκπλήσσουν. Και εκπλήσσουν ευχάριστα. Γιατί από την επιλογή της ανοικτής διαδικασίας για την ανάδειξη της ηγεσίας της αποδεικνύεται ότι ο κεντροαριστερός χώρος παραμένει ζωντανός και δυναμικός, εξωστρεφής και ζωηρός. Παραμένει ένας χώρος που, παρά τις πληγές του και τα τραύματά του, δεν φοβάται να αναμετρηθεί με τον εαυτό του και να εξωτερικεύσει τις εσωτερικές του διεργασίες.
Από αυτή την αναμέτρηση η Κεντροαριστερά έχει μόνο να κερδίσει. Και μαζί της να κερδίσει και αυτός ο τόπος –που ταλαιπωρείται από τον εθνικολαϊκιστικό τυχοδιωκτισμό της κυβερνώσας Αριστεράς και στις ανάγκες του οποίου δεν μπορεί να ανταποκριθεί μια Κεντροδεξιά, δέσμια πολύ συχνά των συντηρητικών επιλογών της. Η χώρα αυτή χρειάζεται έναν εύρωστο πολιτικό χώρο με προοδευτικό πρόσημο, με σταθερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό, με ανοικτούς ορίζοντες. Τον χώρο αυτόν ιστορικά, όχι μόνο στη δική μας χώρα αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη, καλύπτει η Κεντροαριστερά. Αυτός και μόνο είναι λόγος για να ανακαταλάβει από τους επίδοξους σφετεριστές της κληρονομιάς της τον χώρο που της ανήκει και της πρέπει.
Τελευταία Νέα