Να βγει δηλαδή να σβήσει τη φωτιά με το λάστιχο; Οχι, δεν είναι αυτή η δουλειά του υπουργού Προστασίας του Πολίτη. Αλλά για σημαίνον στέλεχος της κίνησης Πράττω, ο Νίκος Τόσκας εμφανίζεται εξαιρετικά αδρανής. Και δεν είναι η αδράνεια της καλοκαιρινής ραστώνης. Είναι μια αδράνεια δομική. Είναι ένας τρόπος ζωής που έγινε τρόπος διοίκησης ενός υπουργείου το οποίο από τη φύση του απαιτεί περισσότερη ενέργεια.
Γαλουχημένος στο στρατιωτικό περιβάλλον, ο Νίκος Τόσκας δείχνει να προσεγγίζει τη δουλειά του με τη σοφία που απέκτησε στη ζωή του στρατοπέδου. Ο υπουργός ξέρει ότι ακόμη και σε ένα περιβάλλον αυστηρής πειθαρχίας και οργάνωσης, ακόμη κι αν βρέχει κρατήσεις και πέφτουν οι καμπάνες στο στράτευμα η μία μετά την άλλη, τίποτα δεν πηγαίνει ακριβώς καλά. Πάντα θα είναι σκισμένη μια τελαμώνα, πάντα θα υπάρχει ένα κρεβάτι που δεν θα είναι όπως πρέπει στρωμένο για να αναπηδήσει το νόμισμα πάνω στην κουβέρτα, πάντα θα κοιμηθεί κάποιος στρατιώτης στη σκοπιά.
Η τελειότητα δεν είναι μέρος της ζωής –και πολύ περισσότερο της πολιτικής. Και κάπως έτσι, με εκείνη τη δύναμη της αδράνειας που τον έκανε να υποταχθεί στη μοίρα, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη είχε δηλώσει πρόσφατα για τα φλεγόμενα τρόλεϊ ότι «αυτά συνέβαιναν πάντοτε». Η τελαμώνα θα είναι πάντα σκισμένη, πώς μπορεί να πιστεύει κανείς ότι θα ζήσει σε μια ουτοπία όπου δεν θα καίγονται τα τρόλεϊ έξω από το Πολυτεχνείο;
Ισχύει και για τα φλεγόμενα Κύθηρα. Πάντα ξεσπούν πυρκαγιές. Και στις αιτιάσεις ότι ο ιός της αδράνειας μεταδόθηκε από τον υπουργό στους πυροσβέστες του, με αποτέλεσμα να ζήσει το νησί μια διπλή καταστροφή; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο υπουργός επέδειξε εδώ μια πολιτική δραστηριότητα αντιστρόφως ανάλογη με τη διοικητική του αδράνεια. Ο δήμαρχος του νησιού και η αντιπολίτευση, είπε, παίζουν πολιτικό παιχνίδι. Και ο ίδιος είναι θύμα μιας συμπαιγνίας, ο στόχος πάνω στον οποίο στρέφουν τα πυρά τους.
Εκείνος, αν μη τι άλλο, ξέρει να ανταπαντά στα πυρά. Ξέρει από στρατηγικές αντεπιθέσεις. Μόνο που από την απάντηση αποδεικνύεται πως η δύναμη της αδράνειας έχει τραβήξει τον Νίκο Τόσκα με έναν σχεδόν ανεπίστρεπτο τρόπο. Γιατί η απάντηση είναι πάντα η ίδια: είναι τα γεγονότα που πάντα συμβαίνουν, δεν υπάρχει καμία δύναμη αποτροπής, η κριτική που ασκείται είναι ένα πολιτικό παιχνίδι, ο ίδιος δεν έχει καμία ευθύνη και πάντως «οι άνθρωποι που δεν “έριξαν πενιά” τόσα χρόνια για το Πυροσβεστικό Σώμα, δυστυχώς έρχονται και μιλάνε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου».
Εντάξει, δεν είναι η δουλειά του υπουργού Νίκου Τόσκα να βγει με το λάστιχο για να σβήσει ολόκληρη φωτιά. Αλλά μήπως να έραβε καμιά τελαμώνα;