Οταν η χώρα φλέγεται και η κυβέρνηση επιλέγει τη σκόπιμη εξαφάνιση, τότε σίγουρα η κατάσταση δεν είναι απλώς επικίνδυνη, γίνεται σχεδόν απελπιστική. Ο Πρωθυπουργός και ορισμένοι εκ των αρμοδίων υπουργών φρόντισαν να μείνουν έξω από το κάδρο της πύρινης κόλασης στις δύσκολες ώρες. Εμφανίσθηκαν κατά τις συμβουλές των… ειδικών, όταν η κατάσταση είχε τεθεί υπό έλεγχο από τους ηρωικούς πυροσβέστες, αλλά και τότε δεν είπαν την αλήθεια. Με γελάκια και ύφος σχολιαρόπαιδων σε πενταήμερη, έκαναν βόλτες πάνω από τα καμένα με εκτιμήσεις που τους εξέθεσαν αντιγράφοντας αφανείς συνοδοιπόρους.
Η περιφερειάρχης έκανε επιτηδευμένη εμφάνιση αλλού για αλλού με το κατάλληλο για την περίσταση λουκ και μάλωσε τους πάντες και φυσικά τον Πρωθυπουργό, για να κρύψει τη δική της εξαφάνιση επί διήμερο. Τέτοια αρχοντιά και πολιτικός πολιτισμός δεν ξανάγινε. Η κυρία είχε τα νεύρα της που της… χάλασαν ενδεχομένως τις διακοπές και παρ’ ολίγον το προφίλ της και έβγαλε γλώσσα. Τώρα ήταν η στιγμή που τους ήθελε όλους ένα βήμα μπροστά και όχι ένα βήμα πίσω, όπως είχε προστάξει τους συνεργάτες της το βράδυ της εκλογής της σε απευθείας σύνδεση με όλα τα κανάλια.
Η αλαζονεία και η μικροπολιτική σκοπιμότητα ξεχειλίζουν από μια εξουσία που ενδιαφέρεται διαρκώς για την εικόνα της και αδιαφορεί για τις βλάβες που προκαλεί στον τόπο. Αυτό γίνεται με την ίδια εμμονή είτε πρόκειται για την πολυθρύλητη διαπραγμάτευση της συμφοράς που πλήρωσε και θα συνεχίσει να πληρώνει ο τόπος ακριβά είτε για τα πύρινα μέτωπα.
Δεν είναι μόνον η ανικανότητά τους που διαλύει τον τόπο, είναι και η κουτοπονηριά τους που ενοχλεί και ενίοτε εξοργίζει τους πολίτες. Αυτοί όμως, ακάθεκτοι, επιμένουν και ψέμα στο ψέμα πιστεύουν ότι τελικώς όλα περνούν απαρατήρητα και στο τέλος θολώνει το τοπίο και χάνονται ή έστω μοιράζονται οι ευθύνες.
Η πραγματικότητα ωστόσο επιμένει, δεν χαρίζεται ούτε βαφτίζεται, και τιμωρεί τους αλαζόνες όσο κι αν φαντασιώνονται πως ένας άλλος κόσμος είναι υπαρκτός επειδή τον περιγράφουν.