Η απόφαση του δημάρχου Αθηναίων Γ. Καμίνη να συμμετάσχει στην εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη της ηγεσίας του νέου ενιαίου φορέα της Κεντροαριστεράς/ σοσιαλδημοκρατίας προσδίδει πρόσθετο κύρος στην επίπονη προσπάθεια ενότητας και ανανέωσης της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης. Ο Γ. Καμίνης είναι μια καταξιωμένη προσωπικότητα του χώρου, πετυχημένος και ως Συνήγορος του Πολίτη και ως δήμαρχος με πανευρωπαϊκή αναγνώριση. Και επιπλέον με πολιτικό προφίλ που μπορεί να ανοίξει την εκλογική διαδικασία σε ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας και ιδιαίτερα στους νέους. Σε συνδυασμό με τη σύσταση της Επιτροπής Εκλογικής Δεοντολογίας υπό τον καθηγητή Ν. Αλιβιζάτο, η συμμετοχή Καμίνη αναδεικνύει τη σοβαρότητα και τη δυναμική του όλου εγχειρήματος της ενότητας και ανανέωσης. Ετσι οι πρωτοβουλίες της επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Φ. Γεννηματά για την ενότητα/ανανέωση του χώρου φαίνεται να καρποφορούν.
Ωστόσο είναι επιτακτικό όλες οι δυνάμεις, φορείς, προσωπικότητες του ευρύτερου χώρου να συμπράξουν τώρα ως συνδιαμορφωτές στο εγχείρημα. Επιχειρήματα (ή άλλοθι) για άρνηση δεν υπάρχουν πλέον. Αντίθετα, οι βασικές προϋποθέσεις έχουν εκπληρωθεί ενώ η επιτακτικότητα της ενωμένης ισχυρής Κεντροαριστεράς ως πρωταγωνιστικής πολιτικής δύναμης γίνεται ολοένα και εντονότερη ως όρος για την ομαλή πολιτική πορεία, την επιστροφή στη δημοκρατική και ευρωπαϊκή κανονικότητα. Η προσπάθεια και συνακόλουθη συζήτηση για την ενότητα της Κεντροαριστεράς θα πρέπει να ολοκληρωθεί μέσα στον τρέχοντα χρόνο με συγκεκριμένα αποτελέσματα. Η παράτασή της κουράζει και απογοητεύει. Η κοινωνία δεν ενδιαφέρεται για ατέρμονες διαδικαστικές οργανωτικές συζητήσεις. Ενδιαφέρεται για την πολιτική ουσία. Και για την πολιτική ουσία χρειάζεται να αποσαφηνίσουμε (εάν δεν έχει επαρκώς αποσαφηνισθεί):
Πρώτον, την πολιτική ταυτότητα του χώρου. Η όλη συζήτηση εάν ο νέος ενιαίος φορέας θα εντάσσεται στο πολιτικό Κέντρο ή στην πολιτική Κεντροαριστερά είναι εν μέρει θεολογική και άνευ αντικειμένου. Σημασία έχει η δέσμη πολιτικών, στόχων, επιλογών που θα στεγάζονται κάτω από οποιαδήποτε ετικέτα. Και στο σημείο αυτό σημαντικές διαφορές ταυτολογικού χαρακτήρα δεν φαίνεται να υπάρχουν ανάμεσα στους υποστηρικτές της μιας ή άλλης άποψης (Κέντρο/ Κεντροαριστερά). Ωστόσο θα πρέπει να παρατηρηθεί ότι πολιτικό κέντρο ως ιδεολογική έκφραση αυτή καθαυτή δεν υπάρχει. Το κέντρο είναι γεωγραφικό στίγμα που στην πολιτική έλκεται ή αποκλίνει είτε δεξιά (Κεντροδεξιά) ή αριστερά (Κεντροαριστερά). Στην κεντροαριστερή εκδοχή το πολιτικό μείγμα επιχειρεί να συνδυάσει την ανάγκη για βαθύτερα όρια δημοκρατίας και ελευθερίας με αυτά για κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα. Οπως είναι η (ατελής) διάταξη των πολιτικών δυνάμεων σήμερα δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι η ισχυρή κεντροαριστερή δύναμη (της σοσιαλδημοκρατίας). Ας σημειωθεί ότι σήμερα ουσιαστικά σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα δεν υπάρχει πολιτική δύναμη του Κέντρου άνευ προσδιορισμού. Υπάρχει η Κεντροδεξιά, Κεντροαριστερά, το φιλελεύθερο Κέντρο κ.λπ. Επιπλέον στην Ελλάδα ο προσδιορισμός του χώρου ως Κεντροαριστεράς είναι αναγκαίος για να «μην εκχωρηθεί» μονομερώς το μεν Κέντρο στη ΝΔ, η δε Αριστερά στον ΣΥΡΙΖΑ.
Δεύτερον, το ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο του χώρου. Ενα τρίπτυχο θα προσδιορίζει το ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο: (i) μεταρρύθμιση, (ii) κοινωνική δικαιοσύνη, (iii) Ευρώπη. Μεταρρύθμιση παντού. Η Ελλάδα χρειάζεται ριζικές, προοδευτικές μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς –κράτος/ διοίκηση, οικονομία, κοινωνία, εκπαίδευση, πολιτική κουλτούρα. Η Κεντροαριστερά οφείλει να λειτουργήσει ως η κατ’ εξοχήν, η πρωταγωνιστική μεταρρυθμιστική δύναμη για τον πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό εκσυγχρονισμό της χώρας. Αυτός υπήρξε άλλωστε και ο διαχρονικά ιστορικός της ρόλος. Χρειάζεται ταυτόχρονα όμως να λειτουργήσει και ως πολιτική δύναμη για την ευρύτερη κοινωνία, ιδιαίτερα την τραυματισμένη από την κρίση κοινωνία, για κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα, αλληλεγγύη, κοινωνική πρόοδο και συνοχή. Και τέλος Ευρώπη. Για την Κεντροαριστερά το «ευρωπαϊκό project» είναι το κατ’ εξοχήν αριστερό σχέδιο σήμερα. Βαθύτερη ενοποίηση για καλύτερη, ομοσπονδιακά δομημένη Ευρωπαϊκή Ενωση ως πολιτική ένωση (με πλήρη οικονομική και νομισματική ένωση, κοινή άμυνα, κοινωνική πολιτική αναδιανομής και σύγκλισης κ.λπ.).
Η νέα δυναμική για τη συγκρότηση της Κεντροαριστεράς προσφέρει την ισχυρή ελπίδα ότι η χώρα θα μπορέσει να απαλλαγεί από τις παρακμιακές δυνάμεις που την κυβερνούν χωρίς όμως να διολισθήσει στο παρελθόν.
