Οσο ο πολιτικός χρόνος πυκνώνει διαφαίνεται πως το κρίσιμο πεδίο θα είναι ο χώρος της Κεντροαριστεράς. Η ίδια η νοηματοδότηση της εν λόγω επικράτειας μάλιστα είναι αρκετή για να αποσαφηνίσει τη μάχη των ιδεών. Για ορισμένους για παράδειγμα η μάχη αυτή γίνεται στον χώρο του προοδευτικού Κέντρου. Για άλλους στη Σοσιαλδημοκρατία. Για μερικούς στη Μεταρρυθμιστική Αριστερά. Για τους πιο παλιούς στη Δημοκρατική Παράταξη. Και όλες οι παραπάνω περιγραφές επιχρωματίζουν αυτόματα και τον φορέα που τις επιχειρεί. Για παράδειγμα, αυτός που βλέπει τη μάχη στο Κέντρο απλώς ως μάχη στην Κεντροαριστερά ή στη Σοσιαλδημοκρατία αυτόματα δεν βλέπει γέφυρες με την Κεντροδεξιά. Κι αυτός που βλέπει απλώς την παραπάνω μάχη ως διαπάλη στο Κέντρο αφήνει ανοιχτά τα παράθυρα των συναινέσεων.

Ο Κώστας Λαλιώτης και ο Γιώργος Καμίνης εκφράζουν δύο διαφορετικές οπτικές για την παραπάνω μάχη. Ο πρώτος όχι τυχαία με το μανιφέστο του στο caller.gr οριοθέτησε τις διεργασίες στη Δημοκρατική Παράταξη μακριά από τον υπαρκτό νεοφιλελευθερισμό.

Παράλληλα, υπερασπιζόμενος την πολιτική κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου, επαναχάραξε όλες τις διαιρετικές τομές που χωρίζουν την παράταξή του από το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η ρευστοποίηση του σκηνικού μετά τη συνθηκολόγηση ΣΥΡΙΖΑ διευκολύνει εξάλλου μια εκ νέου νοηματοδότηση των ιδεολογικών αντιθέσεων, μακριά από το παρωχημένο Μνημόνιο – αντιμνημόνιο. Ο Λαλιώτης το κάνει έξυπνα και προλαβαίνει εκείνος να επιλέξει αντίπαλο για τον χώρο του. Για να μη βιάζονται πάντως ορισμένοι, η δική του παρέμβαση απλώς ξεκαθαρίζει τις γραμμές και ξαναφτιάχνει περίγραμμα αυτόνομου πόλου για το ΠΑΣΟΚ.

Το αντίθετο από αυτό που υπονοεί η υποψηφιότητα Καμίνη (αν πάει μέχρι τέλους και αντέξει βέβαια). Ο δήμαρχος Αθηναίων δίνει νομιμοποιητική ισχύ στις διεργασίες της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Και κλείνει το μάτι σε έναν άλλο χώρο, εκτός του παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ.

Αν ο Λαλιώτης ξαναπιάνει τα λάβαρα του Ανένδοτου απέναντι στη Δεξιά, ο Καμίνης μετατοπίζει τη συζήτηση στο ενδιάμεσο Κέντρο. Προφανώς, η πρώτη παρέμβαση πετάει το γάντι σε όσους γλυκοκοίταζαν προς τον Κυριάκο. Και η δεύτερη συμβάλλει στο να ασχοληθούν κεντρώες δυνάμεις με τον νέο φορέα (Ποτάμι και Ωρα Αποφάσεων). Αν βεβαίως ο Καμίνης δεν προβάλει ένσταση για τη διαδικασία…

Παραδόξως, το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί τη μεγάλη του επιστροφή. Οχι ως ηγεμονική δύναμη αλλά ως ρυθμιστής του τοπίου. Η μπάλα είναι τώρα στη Φώφη, που κατάφερε επιτυχημένα να ανασυγκροτήσει το κόμμα της. Δεν θα χρειαστεί να βιαστεί να επιλέξει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Αν οι διαδικασίες του νέου φορέα είναι ορθές θα βιαστούν εκείνοι.

Τελευταία Νέα