Την ίδια στιγμή, αναμένοντας τις πρώτες φθινοπωρινές δημοσκοπήσεις και επιχειρώντας να αφήσει πίσω της τη φθορά που έφερε η παρατεταμένη δεύτερη αξιολόγηση, η κυβέρνηση στρέφεται μεν στη μάχη της καθημερινότητας, ξεφεύγοντας από τις μνημονιακές της δεσμεύσεις, αλλά η πρώτη μάχη χάθηκε ήδη στο πεδίο των δασικών πυρκαγιών. Αποτυχημένη αποδείχθηκε τόσο η αντιπυρική προετοιμασία –παρά το γεγονός ότι οι καιρικές συνθήκες προμήνυαν ένα δύσκολο καλοκαίρι –όσο και η καταστολή. Επίσης αποδείχθηκε εντελώς λανθασμένη η επικοινωνιακή πολιτική που ακολουθήθηκε καθώς η αρχική επιλογή να βγουν μπροστά οι αρμόδιοι υπουργοί έδωσε χώρο στην αντιπολίτευση, ενώ η «επιστράτευση» του Πρωθυπουργού εξέθεσε τελικά τον ίδιο προσωπικά, ιδίως με τα ατυχή σχόλιά του και τις συγκρίσεις του στα καμένα της Βορειοανατολικής Αττικής με εκείνα του 2009.
Στο οικονομικό πεδίο, εξάλλου, η κυβέρνηση οφείλει να καταθέσει τον Οκτώβριο το προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2018, το οποίο αποτελεί σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. Αφενός θα πρέπει να προβλέπει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% και αφετέρου να μην έχει αποκλίσεις στα έσοδα και τις δαπάνες ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο εφαρμογής του κόφτη και νέων δημοσιονομικών μέτρων, πέραν των όσων προβλέπονται για το 2019-2020. Παράλληλα, η κυβέρνηση θα πρέπει να νομοθετήσει δεκάδες προαπαιτούμενα, με το Eurogroup του Σεπτεμβρίου να ζητάει οδικό χάρτη και τους θεσμούς να κατεβαίνουν στην Αθήνα για τις πρώτες αναγνωριστικές επαφές.
Πώς σκοπεύει να απαντήσει η κυβέρνηση σε αυτό τον καταιγισμό πυρών, ιδιαίτερα από τη στιγμή που ο Πρωθυπουργός δεν μπορεί να τάξει παροχές από το βήμα της ΔΕΘ; Από τη μια πλευρά θα επιχειρήσει να εξαγγείλει στοχευμένες παρεμβάσεις για συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες και δη τους ασθενέστερους, θέλοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο να επιδείξει και αριστερά αντανακλαστικά και κοινωνική αλληλεγγύη ώστε να ικανοποιήσει το κομματικό ακροατήριο. Από την άλλη, θα ποντάρει επικοινωνιακά στις θεσμικές αλλαγές, όπως τα νομοσχέδια που ψηφίστηκαν πριν από τη θερινή παύση της Βουλής για την παιδεία και την υγεία. Το αριστερό πρόσημο, εξάλλου, στις εξαγγελίες και παρεμβάσεις της κυβέρνησης είναι απαραίτητο συνοδευτικό, προκειμένου να ενεργοποιήσει και να συσπειρώσει τα στελέχη και τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο προσκήνιο βρίσκεται ασφαλώς ο νέος αυτοδιοικητικός χάρτης συμπεριλαμβανομένης της διάταξης για τον χρόνο διεξαγωγής των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών με το σύστημα της απλής αναλογικής. Επίσης το νέο νομοθετικό πλαίσιο του υπουργείου Περιβάλλοντος για τα αυθαίρετα, το νομοσχέδιο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για πιστοποίηση των αγροτικών προϊόντων, αλλά και το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας για την αδήλωτη εργασία και ασφαλιστικά ζητήματα, μεταξύ των οποίων θα αίρονται –όπως έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση –αδικίες του ΕΦΚΑ για συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες (δικηγόροι, μηχανικοί κ.τ.λ.).
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο οι προτεραιότητες της κυβέρνησης δομούνται σε πέντε βασικούς άξονες: Πρώτον, στην έξοδο της χώρας στις αγορές. Δεύτερον, στην ενίσχυση των επενδύσεων και των αναπτυξιακών προοπτικών. Τρίτον, στις παρεμβάσεις υπέρ των κοινωνικά αδυνάτων. Τέταρτον, στην καταπολέμηση της διαφθοράς –στην οποία ποντάρει επικοινωνιακά η κυβέρνηση. Και πέμπτον, στις θεσμικές αλλαγές που για προφανή λόγο ονομάζει «εκδημοκρατισμό των θεσμών».
Σε ό,τι αφορά το πολιτικό τοπίο, οι τόνοι της αντιπαράθεσης με την αντιπολίτευση έχουν ήδη ανέβει και η πόλωση αυτή συνιστά επιλογή της κυβέρνησης, επιδιώκοντας να καταστήσει διακριτές στην κοινωνία τις διαχωριστικές γραμμές ώστε να βρει ζωτικό πολιτικό χώρο λόγω της ανασύνταξης που επιχειρεί η Κεντροαριστερά. Ο πυρετός, ωστόσο, θα ανέβει ακόμη περισσότερο με τη συζήτηση για την πρόταση σύστασης Εξεταστικής Επιτροπής για τον Πάνο Καμμένο και την υπόθεση «Noor 1», η οποία αναβλήθηκε τον Ιούλιο λόγω του φονικού σεισμού στην Κω.
Η κάλυψη, ωστόσο, που παρείχε πρόσφατα στον Ευκλείδη Τσακαλώτο το Μαξίμου, παρά τις κατά καιρούς τεταμένες σχέσεις των δύο πλευρών, καθώς και η διαβεβαίωση ότι θα παραμείνει στο πόστο του στο υπουργείο Οικονομικών πιθανότατα σημαίνουν μικρής κλίμακας αναδόμηση του Υπουργικού Συμβουλίου, με την είσοδο στην κυβέρνηση κυρίως νέων προσώπων σε θέσεις υφυπουργών για ένα συμβολικό φρεσκάρισμα. Εκτός και αν ο ίδιος ο Τσακαλώτος έχει αποφασίσει ότι ήλθε το πλήρωμα του χρόνου και εγκαταλείψει την Πλατεία Συντάγματος, οπότε ο ανασχηματισμός θα είναι δομικός. Συνεργάτες του, ωστόσο, επιμένουν ότι δεν έχει εκδηλώσει τέτοια πρόθεση.