Πόσα γνωρίζετε για τον Ματέο Ρέντσι; Προτού γίνει πρωθυπουργός της Ιταλίας, προτού υπερασπιστεί την Ελλάδα στις χρονοβόρες διαπραγματεύσεις και προτού, τελικά, παραιτηθεί, ο Ρέντσι το 2009 είχε εκλεγεί δήμαρχος στη Φλωρεντία, με ποσοστό που έφτανε σχεδόν το 60%. Η μετάβασή του στην κεντρική πολιτική σκηνή της Ιταλίας έγινε το 2012 και η ανάδειξή του στον πρωθυπουργικό θώκο προέκυψε, εν μέσω κρίσης, δύο χρόνια αργότερα. Ως υποψήφιος για τη θέση του γραμματέα του Δημοκρατικού Κόμματος, ο Ρέντσι είχε συγκεκριμένα πλεονεκτήματα: ήταν φρέσκο πρόσωπο, αλλά δεν ήταν ανέτοιμος –είχε διοικητική πείρα σε μια από τις σημαντικότερες πόλεις στη χώρα. Κράτησε, δε, ενωτική στάση, πιέζοντας τον τότε γραμματέα Πιέρ Λουίτζι Μπερσάνι για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας με τον ιδεολογικό εχθρό, Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Πόσα κοινά έχουν οι υποψηφιότητες Ρέντσι και Καμίνη; Ο δήμαρχος Αθηναίων άλλωστε ρίχνει σχεδόν μία εικοσαετία στην πλάτη του πρώην ιταλού πρωθυπουργού, προτιμά να λέει λίγα λόγια, ενώ οι δύο θητείες του στον δήμο της πρωτεύουσας τον έκαναν πρόσωπο αναγνωρίσιμο, με ανθρώπους που τον συμπαθούν και άλλους που δεν μπορούν να τον ανεχθούν. Το παράδειγμα Ρέντσι ωστόσο δίνει μια ελπίδα σε όσους είδαν στο πρόσωπο του Καμίνη μια αναγκαία αλλαγή στην κεντροαριστερή πολιτική σκηνή: ακόμα και χωρίς έναν μεγάλο μηχανισμό πίσω του, ένας υποψήφιος προερχόμενος από την τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί να κάνει τη διαφορά, χαράσσοντας αποφασιστικά την πορεία του χώρου –ακόμα κι αν δεν εκλεγεί.

ΕΝΩΤΙΚΟ ΠΡΟΦΙΛ. Αυτό φαίνεται πως είναι το κεντρικό ζήτημα του Γιώργου Καμίνη, ο οποίος με την υποψηφιότητά του για την ηγεσία του νέου φορέα της κατακερματισμένης ελληνικής Κεντροαριστεράς φιλοδοξεί να ενώσει όσους τόσον καιρό πασχίζουν να ενωθούν και δεν τα έχουν καταφέρει, φτιάχνοντας μια Δημοκρατική Παράταξη πλειοψηφική στην κοινωνία –«προφανώς, δεν αρκείται στην τρίτη θέση μέσα στην Βουλή», διακινεί το περιβάλλον του. Στόχος του είναι η μαζική προσέλευση στη διαδικασία και το άνοιγμα του νέου φορέα σε πολίτες εκτός της Συμπαράταξης κι από τις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος. Το έχει καταφέρει άλλες δύο φορές, σε μικρότερη βέβαια κλίμακα: στον Δήμο Αθηναίων εξελέγη με τη στήριξη πολιτών ιδεολογικά προσκείμενων στο Κέντρο, στην ανανεωτική Αριστερά, αλλά και στη φιλελεύθερη Δεξιά. Κέρδισε τον Νικήτα Κακλαμάνη με τις ψήφους της αστικής Αθήνας και τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη στοχεύοντας στους αριστερούς ψηφοφόρους, ενώ στη δεύτερη κάθοδό του στις αυτοδιοικητικές εκλογές στηρίχθηκε επισήμως από 16 κομματικούς σχηματισμούς, ανάμεσά τους το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ.

Οπως αναφέρει το επιτελείο του, η υποψηφιότητα Καμίνη –που αναμένεται να επισημοποιηθεί εντός των ημερών –έχει και σαφές πολιτικό στίγμα. Είναι απόλυτα ταγμένος στο πολιτικό «νοικοκύρεμα» και στην ανάπτυξη, συνταγή που αποδείχθηκε επωφελής, αν και όχι ανέφελη, στον Δήμο Αθηναίων. Την ίδια στιγμή, σε διάφορες κρίσεις που κλήθηκε να διαχειριστεί κατά τη θητεία του, απαντούσε με προοδευτικό πρόσημο: καταδίκασε τη βία και την ανομία, στήριξε με πάθος την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη και στάθηκε θεσμικά απέναντι στη Χρυσή Αυγή –όπως είπε χαρακτηριστικά χρησιμοποιώντας τη φράση του Ηλία Ηλιού «θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα».

ΦΘΟΡΑ. Η θητεία του στην Αθήνα δεν είχε όμως μόνο θετικό πρόσημο. Η έκθεσή του στα φώτα της δημοσιότητας και τα συνεχή παράπονα για την εικόνα της πόλης τα τελευταία χρόνια, ειδικά σε σχέση με τα σκουπίδια, τον συνοδεύουν επίσης. Οσοι ζουν εκτός Αθηνών μάλιστα δεν έχουν ιδέα αν αυτές οι καταγγελίες είναι αληθινές ή όχι, ενώ ακόμα και πολλοί Αθηναίοι τού χρεώνουν σημαντικές ευθύνες για τα όσα κατά καιρούς συμβαίνουν στο κέντρο της πρωτεύουσας. Ολα αυτά είναι γνωστά στη Χαριλάου Τρικούπη, όπως επίσης και το γεγονός πως, εκτός Αθηνών, ο Γιώργος Καμίνης είναι άκαυτο χαρτί –ένα χαρτί όμως χωρίς στηρίγματα, χωρίς μηχανισμούς και χωρίς παρελθόν στο ΠΑΣΟΚ, τη μεγαλύτερη δεξαμενή του χώρου. Γι’ αυτό, τα επιτελικά στελέχη του κόμματος, παρότι αναγνωρίζουν τη σημαντικότητα της υποψηφιότητάς του, η οποία θα προσελκύσει προοδευτικούς πολίτες στις εσωτερικές κάλπες, δεν τον φοβούνται ιδιαίτερα, θεωρώντας τον το αουτσάιντερ της διαδικασίας. Το ίδιο συμβαίνει και με άλλους πασοκογενείς που σκέφτονται να δώσουν τη μάχη της ηγεσίας, ο καθένας εκ των οποίων έχει τα δικά του χαρακτηριστικά. Παραμένει ερώτημα πώς η υποψηφιότητά του θα επηρεάσει και τη συμμετοχή του Ποταμιού, καθώς είναι γνωστές οι καλές του σχέσεις με τον Σταύρο Θεοδωράκη.

Ενα είναι βέβαιο: ο Καμίνης επιχειρεί να μετατρέψει την έλλειψη μηχανισμού σε προτέρημα, δηλώνοντας ξεκάθαρα πως δεν έχει προνομιακές σχέσεις με κανένα κόμμα μέσα στη ΔΗΣΥ. Παρά την αναταραχή που η υποψηφιότητά του προκάλεσε, μοναδικό του στοίχημα αυτή τη στιγμή είναι να δώσει νέα δυναμική στους δημοκρατικούς πολίτες, το οποίο, ιδανικά, θα αποτυπώνεται στον αριθμό των πολιτών που θα μπουν στη διαδικασία να ψηφίσουν για την ηγεσία του νέου φορέα. Η επίσημη ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του δεν θα αργήσει, ενώ θα προηγηθούν συναντήσεις με τη Φώφη Γεννηματά, τον Θανάση Θεοχαρόπουλο και τους υπόλοιπους επικεφαλής των κομμάτων της ΔΗΣΥ.

Τελευταία Νέα